- توضیحات
- دسته: یادداشت 33
- منتشر شده در دوشنبه, 20 بهمن 1393 08:17
- نوشته شده توسط مرتضی اسماعیل دوست
- بازدید: 11607
هومن سیدی با فرمی مهندسی شده در عناصر سینمایی، ما را به تماشای فیلمی در می آورد که تاثیر مخرب آثار اعتیاد را نه در شمایلی مرسوم از شکنندگی اندام و زبان شخصیت، بلکه در پیچش جهانی آخرالزمانی نمایان می سازد که از این منظر فیلم " اعترافات ذهن خطرناک من" را می توان به عنوان فیلمی اخلاق گرا در جهت مغموم شمردن مواد خانمان سوز اعتیاد دانست که شکلی صریح از آن را در نمایی سوخته از خانه کاراکتر اصلی فیلم