پایان کار جشنواره‌ی آوینیون 2015

 

شصت و نهمین دوره جشنواره آوینیون که در کنار ادینبورگ بزرگ ترین جشنواره جهان در زمینه هنرهای نمایشی محسوب می شود، روز شنبه بیست و پنجم ژوئیه به کار خود پایان داد.

 

 

در بخش حاشیه ای جشنواره که Off نامیده می شود و امسال پنجاهمین دوره خود را طی می کرد، ۱۳۳۶ اثر شامل تئاتر، رقص، اپرا، باله، اجرای تک نفره کمدی و سیرک از ۱۰۷۱ کمپانی هنری از ۲۶ کشور به نمایش گذاشته شد.

 

شهر تاریخی زیبای آوینیون هر سال در ماه ژوئیه میزبان صدها هزار نفر است که از نقاط مختلف جهان تنها برای تماشای تئاتر به این شهر می آیند و جالب این که هر نقطه شهر به تالار کوچکی بدل شده و همه هم غالباً مخاطبان خاص خود را دارند.

 

بخش اصلی جشنواره که با بودجه ای قابل توجه، آثار مختلفی را از سراسر جهان به آوینیون دعوت می کند، امسال حدود پنجاه اثر را در خود جای داده بود. مشکل آوینیون- مانند دیگر جشنواره بزرگ فرانسه؛ جشنواره سینمایی کن- از آنجا نشأت می گیرد که انتخاب و دعوت از گروه ها تنها از سوی یک نفر صورت می گیرد: اولیویه پی، مدیر جشنواره، مانند تیری فرمو- مدیر اجرایی کن- حرف اول و آخر جشنواره را می زند، در نتیجه راه برای تغییر و سلیقه های مختلف در این جشنواره بسته است.

 

از جمله تغییراتی که آوینیون به شدت به آن نیاز دارد، لزوم زیرنویس انگلیسی برای اجراهاست. این جشنواره مخاطب بین المللی فراوانی دارد که برای تماشای نمایش ها به این شهر می آیند، اما تمامی اجراها یا به زبان فرانسه هستند یا با زیرنویس فرانسه.

 

نکته عجیب دیگر این که آوینیون شاید تنها جشنواره جهان است که مدیر آن خود در جشنواره، نمایشی را اجرا می کند. اولیویه پی امسال هم یکی از پرخرج ترین و بزرگ ترین نمایش های جشنواره را خود کارگردانی می کرد: شاه لیر در حیاط قصر تاریخی پاپ که بزرگ ترین مکان نمایشی جشنواره محسوب می شود.

 

امسال یکی از بزرگ ترین جذابیت های آوینیون هم غایب بود: اجرا در بوربون؛ جایی در میانه کوه و صخره ها که اولین بار دهه ها قبل پیتر بروک آنجا را در دل طبیعت برای اجرا انتخاب کرد و هر سال جشنواره اجرای شگفت انگیزی را دراین مکان داشت. ( از جمله اثر دیدنی سیدی لاربی چرکائو؛ یا اجرای ژاپنی مهاباراتا که جز این مکان در جای دیگری قابل تصور نبود.) امسال اما ظاهراً به دلیل هزینه های گزاف آماده سازی این محل، از اجرا در آنجا صرف نظر شد.

 

هرچند آوینیون جشنواره ای مختص هنرهای نمایشی است، امسال اما بخش بزرگی را هم به سینما و نمایش فیلم اختصاص دادند. امسال تقریباً هر روز می شد به تماشای یک فیلم نشست؛ از «زنی تحت تاثیر» جان کاساوتیس تا «سالو یا صد و بیست روز سودوم» پیر پائولو پازولینی. که این البته برای جشنواره آوینیون قدری عجیب به نظر می رسد؛ شهری که در ماه ژوئیه حتی سالن های سینمای آن به تالار تئاتر تبدیل می شد.