یادداشت هایی پیرامون فیلم‌های سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر

  میرکریمی، در سینمایش از قصه گویی فرار می کند. او در یک حبه قند نیز با تکیه بر لحظه هایی درخشان، و نه قصه‌ای درخشان، فیلمی مشوش ارائه کرد و با توسل بر دوربین قدرتمند حمید خضوعی ابیانه، سعی در پوشاندن خلا داستان را در فیلم اش داشت.در دختر نیز در بر همان پاشنه می‌چرخد. ادامه مطلب: یادداشتی بر فیلم «دختر» / خیلی دور و خیلی دورتر اضافه کردن دیدگاه جدید

"دختر" میرکریمی قصه شکاف نسل‌ها است اما همچون سیل عظیم این نوع فیلم‌ها که اغلب تم اجتماعی دارند به این بحران نگاه نمی‌کند و نگاهش دوست‌داشتنی و متفاوت است. آرامشی پشت میزانسن‌های میرکریمی وجود دارد که تنها در اندیشه تصویر معضلات نیست بلکه در عین حال برای پیش‌گیری و تشخیص نیازها و حل بحران‌های این فاصله راه حل نشان می‌دهد. ادامه مطلب: نگاهی به فیلم «دختر» رضا میرکریمی / آرامشی مثال زدنی اضافه ک

  تازه‌ترین اثر پرویز شهبازی، روایت‌گر سرگردانی دختر و پسری شهرستانی در تهران است، اما فیلم هم‌چون شخصیت‌ها، از پایه‌ریزی الگوی روایی متناسب خود عاجز و در گسترش آن سرگردان است. ادامه مطلب: یادداشتی بر «مالاریا» ساختۀ پرویز شهبازی / روایت سرگردانی یا سرگردانی روایی؟ اضافه کردن دیدگاه جدید

  استفاده از شخصیت محوری پیرمردی آلزایمری و جوانی دوقطبی در فیلم، برای فیلم سازان، بستر حاصلخیزی را فراهم می‌کند تا با مطالعه ی دقیق پیرامون ویژگی های این دسته از افراد ، درامی گیرا و حساب شده را خلق کند. اما کارگردانان این دو ایده که از دو نسل کاملا متفاوت سینمای ایران هستند ، از این موقعیت مناسب استفاده نکردند و با خلق کاراکترهایی دست و پا بسته ، خود را در دایره ی محدود تکیه بر توانایی های با

  دیروز به تماشای اثر بسیار خوب سعید روستایی با عنوان «ابد و یک روز» نشستم که از قضا فیلم صدرنشین فهرست نیز هست. داستان فیلم در چند روز روایت می شود. سمیه (با بازی پریناز ایزدیار) خواستگاری افغان دارد که می خواهد او را برای زندگی به کشور افغانستان ببرد. با وجود این‌که اغلب لحظات فیلم در خانه بسیار قدیمی این خانواده می‌گذرد فیلم همچنان پر از جزییات است و روستایی با میزانسن‌هایش لحظه‌ای را برای ک

ساختن فیلم با دغدغه‌های اجتماعی، در سینمای ایران سال‌هاست که رواج دارد و اکثر محصولات سالانه‌ی سینمای ایران داعیه واکاوی مسائل روز اجتماعی و بحران‌های جوانان را دارند. در این بین، تنها آثاری می‌توانند در ذهن مخاطب ثبت شوند که با قصه‌ای حساب شده و فیلم‌نامه‌ای با فراز و فرودهای دراماتیک، حرفی برای گفتن داشته باشند. فرهادی، با تکیه بر تم دروغ‌گویی و فروپاشی در طبقه متوسط، سهم خود را در این ژانر اد