بالاخره انتظار‎ها به پایان می‎رسد و ساطور Machete جدیدترین ساخته رابرت رودریگز به تهیه کنندگی کوئنتین تارانتینو و خود رودریگز آماده نمایش شده است. روز گذشته کمپانی RIP (رابرت رودریگز پروداکشنز) تریلر 2:30 دقیقه‎ای این فیلم را بر روی سایت خود قرار داد. ساطور با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کرد. کمپانی فاکس که پخش این فیلم را بر عهده دارد، ابتدا قرار بر نمایش آن در ماه می داشت ولی همه چیز به یکباره بهم ریخت.

 

آن‎ها پس از مشاهده کردن بخش‎هایی از فیلم معتقد بودند نمی توانند این فیلم را به راحتی در سالن‎های خود نمایش بدهند. کشمکش بین تارانتینو، رودریگز و مسئولین کمپانی فاکس سبب شد تدوین فیلم کمی عقب بیافتد و اکران آن به ماه آگست موکول شود. (سالن‎ها در تابستان که اغلب به دنبال «پاپکورن مووی» ها هستند سخت برای یک فیلم با درجه X (به یاد گذشته‎های هالیوود که رده سنی تا 20 سال بود رودریگز دو فیلم آخرش را با این رده سنی ارائه می دهد.) موافقت اکران می دهند.

  

 

اگر بخواهیم در مورد این فیلم کمی اطلاعات داشته باشیم باید فلاش بکی به دو سال پیش و فیلم مشترک این دو غول سینمای حال حاضر یعنی Grindhouse داشته باشیم. زمانی که این دو عاشق سینمای رده پایین و کم هزینه (B-Movie) تصمیم گرفتند فیلمی در ستایش سینمای مورد علاقه شان در دهه های 70 و 80 بسازند که در Grindhouse ها نمایش می یافت. گرایندهاوس به سینماهای درب و داغان دهه ۷۰-۸۰ آمریکا گفته می شد که کارشان نمایش فیلم های رده پایین و کم هزینه ( اکثرا به صورت دو فیلم با یک بلیط ) بود. گرایندهاوس‎ها در ابتدا سینماهای خوب و مجللی بودند و سالن های بزرگ و پر زرق و برق داشتند، اما به مرور زمان و بر اثر بحران های اقتصادی سینمای آمریکا، ورشکست شدند و به صورت نصفه و نیم بند، با امکانات کمتر به کار خود ادامه دادند. در این سینماها فیلم های رده پایین و کم هزینه (B-Movie ها)، فیلمهای تجاری یا ارضاء کننده خواسته های تماشاگران عادی (Exploitation) و فیلم های پیشرو یا بدعت گذار(Cult) به نمایش در می آمدند. و عده ای تماشاگر خاص ( که گاه جوانان بیکار و گاه خوره‎های سینما مانند تارانتینو بودند) به تماشایشان می نشستند. این فیلم ها به هر کدام از دلایل ناشی گری در تولید، بودجه های پایین، وجود صحنه های مستهجن و خشونت فراوان خارج از موج هالیوود تولید می شدند و پخش گسترده نداشتند. اکثرشان فیلمهای اول یا دوم کارگردان بودند و به دلیل امکانات کم و بودجه ی پایین از یک طرف، و کهنگی و خرابی وسایل نمایش از طرف دیگر، با کیفیت پایین به نمایش در می آمدند. چون اکثر فیلم‎ها به شکل دو تایی (Double Feature) پخش می شدند، معمولا میان پرده هایی هم برای بینشان در نظر گرفته می شد. در بین دو فیلمی که با یک بلیط به نمایش در می آمد یک آنونس از فیلم جدید، اخبار روز، کارتون، تبلیغات محلی و ... را نمایش می دادند. همه این پس‎زمینه های اجتماعی که بخشی از تاریخ سینما بود، تارانتینو و رودریگز را به سوی ساختن فیلم جدیدشان ساطور سوق داد. ایده اولیه این فیلم به یک B-Movie به همین نام بر می گردد که در ژوئیه 2006 بر روی چند پرده آمریکا به نمایش درآمد. آن فیلم ساخته "رومن هرناندز کوردووا" و "پابلو اسپارزا" به زبان اسپانیایی بود و داستان آن درباره محافظ اسبق رئیس جمهور مکزیک بود که از زندگی کنونیش خسته شده و به دنبال یک زندگی آرام در گوشه ای دور افتاده می گردد اما از او می خواهند مأموریت جدیدی انجام دهد و همین پای او را به ماجراهای جدید باز می کند .

 

در فیلم رودریگز، دنی تروژان به دلیل اینکه به خوبی از ساطور در کشتار استفاده می کند به Machete معروف شده است. او از مأمورین طرد شده سابق مکزیکی است که روزگارش را با خرده فروشی مواد در خیابان های تگزاس می گذراند و وقتی رئیس یک گروه مافیایی از قابلیت های او آگاه می شود او را برای ترور یک سناتور (رابرت دنیرو) اجیر می کند. در این راه مشکلاتی به جود می آید که ساطور را برای آنها یک مهره سوخته می کند. او مجروح می شود و بعد متحول، و سپس تصمیم به انتقام می گیرد . سبک کار بسیار شبیه فیلم‎های رده بی می باشد که رودریگز آن را در سیاره وحشت امتحان کرده بود. این سبک در تاریخ سینما به نام او خواهد ماند. چنانکه از سبک شهرگناه او تا به حال بیش از 10 فیلم ساخته شده است.

 

این تریلر جنایی محصول (RIP) کمپانی شخصی رابرت رودریگز است و دنی تروژان، رابرت دنیرو، استیون سیگال، جسیکا آلبا، میشله رودریگز، چیچ مارین و لیندسی لوهان در آن به ایفای نقش پرداخته اند. اتان مانیکه تدوینگر کارهای رودریگز این بار به عنوان دستیار او وظایف بیشتری را بر عهده داشته است.