یک بار دیگر تجلیل از آل پاچینو
- توضیحات
- نوشته شده توسط تحریریه آکادمی هنر
- دسته: اخبار سینمای آمریکا
- منتشر شده در 1395-04-05 13:21
آل پاچینو، گروه ایگلز، جیمز تیلور از جمله چهرههایی هستند که امسال توسط مرکز کندی مورد تجلیل قرار میگیرند.
به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر و به نقل از آسوشیتدپرس، مرکز کندی که هر سال از شماری از چهرههای تاثیرگذار فرهنگی و هنری تجلیل میکند امسال آل پاچینو بازیگر سرشناس، گروه راک ایگلز، مارتا آرگریچ پیانسیت آرژانتینی، میویس استپلز خواننده گاسپل و بلوز و جیمز تیلور ترانهسرا و خواننده را به دلیل تاثیرگذاری در فرهنگ آمریکا مورد تجلیل قرار میدهد.
این موفقیت برای گروه ایگلز که سال پیش در فهرست تقدیر این مرکز قرار داشت اندکی غمانگیز است زیرا این گروه سال پیش از آنجا که خواننده گروه گلن فری حال مساعدی نداشت از شرکت در این مراسم خودداری کردند و او سرانجام ماه ژانویه و حدود یک ماه پس از برگزاری این مراسم، درگذشت.
برای آل پاچینو بازیگر سه گانه «پدر خوانده» که به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران آمریکا و جهان شناخته میشود این افتخار بزرگی است. شماری از بازیگران سرشناس هم نسل او که در دهه ۱۹۷۰ مطرح شدند از جمله وارن بیتی، رابرت دنیرو، داستین هافمن، جک نیکلسون و رابرت ردفورد پیشتر با دریافت این جایزه تقدیر شدهاند.
دبورا راتر رییس دو سال اخیر مرکز کندی گفت نمیتواند بفهمد چرا آل پاچینو پیشتر در این فهرست جای نگرفته است. این مراسم بزرگداشت ۳ دسامبر برگزار میشود و مراسم ۲۷ دسامبر از تلویزیون پخش خواهد شد. گروه ایگلز از مشهورترین گروههای موسیقی جهان است که بیش از ۱۲۰ میلیون نسخه آلبوم فروخته است. پرفروشترین آلبوم آنها در سال ۱۹۷۶ بود که به دومین آلبوم پرفروش همه تاریخ بدل شد و پس از آلبوم «تریلر» مایکل جکسون قرار گرفت. «هتل کالیفرنیا» با همکاری فری و دان هنلی نوشته شده بود.
آل پاچینو ۷۶ ساله متولد جنوب برانکس در محله هارلم نیویورک است و با بازیهایش در دهه ۱۹۶۰ شناخته شد و در سال ۱۹۷۰ نخستین جایزه تونی را دریافت کرد. او از جمله بزرگترین بازیگران دهه ۱۹۷۰ سنیماست و با بازی در نقش مایکل کارلئونه که توسط فرانسیس فورد کاپولا نوشته و کارگردانی شد، نامزدی اسکار را برای قسمت اول و دوم فیلم کسب کرد. بازی در «سرپیکو» و «بعدازظهر سگی» در دهه ۱۹۷۰ از دیگر فیلمهای به یادماندنی اوست. در دهه ۱۹۹۰ او بازیگر فیلمهایی چون «بوی خوش زن» بود که برای آن نخستین جایزه اسکارش را پس از هفت بار نامزدی، برد.