مروری بر عکسهای جدید کاترین اوپی در نیویورک

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر، گالری لمان ماپین از برپایی نمایشگاهی از آثار عکاس اهل لس‌انجلس، کاترین اوپی، خبر داد. برای این رویداد، همزمان کارهای جدیدی در دو فضای نمایشگاهی گالری در معرض دید قرار می‌گیرد که تاکیدی بر تعامل هنرمند با تاریخ عکاسی و ساختارهای هویت است، که هر دو مورد جنبه‌های مهم و لاینفک کار وی هستند. اوپی در دهه‌ی ۱۹۹۰ با مجموعه پرتره‌هایش از مدلهای هم‌جنس‌خواه و تراجنسی مورد توجه قرار گرفت، که آثاری پیشگامانه در دوران اوج قطب‌بندی فرهنگی در امریکا، موسوم به «جنگهای فرهنگی»، بودند. از آن زمان تا کنون، اوپی به صورت گسترده‌ای سفر نموده و زندگی امریکایی معاصر، و نواحی جغرافیایی را به‌واسطه‌ی عکاسی از سوژه‌هایی عمدتا از حلقه‌ی دوستان، خانواده و همسالانش ثبت کرده است. با تمرکز ویژه بر بررسی خرده‌فرهنگ‌ها، عکس‌های اوپی سیاستها و ساختارهای اجتماعی کنونی را با زیبایی‌شناسی کلاسیک پیوند می‌دهند. این ویژگی در تصاویری به اوج خود میرسد که بر اساس سنت عکاسی مستند و همچنین معیارهای وسیع‌تر تاریخ هنر بسط یافته‌اند.

 
پرتره‌ها و مناظر به نمایش درآمده، شامل پرتره‌های رسمی جدید و مناظر انتزاعی، متاثر از ژانرهای پرتره‌سازی اروپایی و عکاسی منظره‌‍ی امریکایی است. با به‌کارگیری تکنیک کلاسیک کیاروسکورو، سوژه‌های اوپی ــ شامل چهره‌های فرهنگی مهمی چون کارا واکر، طراحان مُد، کیت و لورا مولِوِی، و جان واترز کارگردان ــ در برابر یک پسزمینه‌ی سیاه حالت گرفته و به شیوه‌ی تئاتری نورپردازی شده‌اند، و در جزئیات چهره و بدنشان به شکل نمایشی اغراق شده است. هنرمند بر شخصیت منحصربه‌فرد آنها تاکید می‌کند در حالی که همچنین بُعدی تمثیلی، فرای هویت فردی را ارائه می‌دهد. در میان این پرتره‌های تحکم‌آمیز، مناظری انتزاعی قرار دارند که نمی‌توان مکان جغرافیایی آنها را تشخیص داد. با نمایش بهترین چشم‌اندازهای امریکا، اوپی تصویر را به نوری محو و اشکال اصلی انتزاعی تقلیل می‌دهد تا واکنشی غریزی را برانگیزد که یادآور نسیان، امر متعالی و امور ناشناخته است.

در نمایشگاه همچنین مجموعه‌ای از ۵۰ عکس ارائه شده است که اموال و فضاهای داخلی محل سکونت الیزابت تایلر را به تصویر می‌کشد. تایلر که به‌ندرت اجازه می‌داد از محیط خانه‌اش عکاسی شود، به شکل بی‌سابقه‌ای به اوپی اجازه‌ی عکاسی از چیزی را داد که به آخرین پرتره‌های این ستاره‌ی افسانهای تبدیل شد. اوپی کارش را در ۲۰۱۰ آغاز کرد و به مدت شش ماه ادامه داد، و پرتره‌های غیرمستقیم صمیمانه‌ای را به‌واسطه‌ی نمایش خانه و اموال تایلر خلق نمود. با الهام از مجموعه‌ی «گریس لند» (۱۹۸۴) از ویلیام اگلستون ــ شامل تصاویری از خانه‌ی الویس پریسلی ــ اوپی مستندی خودمانی و دوست‌داشتنی از یک ستاره‌ی امریکایی ارائه می‌دهد. همزمان با این نمایشگاه بخشی از همین مجموعه در مرکز دیزاین‌پاسیفیک موزه هنر معاصر لس‌انجلس نمایش داده خواهد شد. همچنین کتابی نیز با عنوان، ۷۰۰ Nimes Road، از سوی نشر پرستل منتشر می‌شود. کاترین اوپی (متولد ۱۹۶۱)، لیسانس را از موسسه‌ی هنر سن فرانسیسکو و فوق‌لیسانس را از CalArts اخذ کرده است. وی در سن نه‌سالگی با یک دوربین کداک شروع به عکاسی از خانواده و اطرافیانش کرد. اوپی در سال‌های اول زندگی بیشتر تحت تاثیر عکسهای لوییس هاین بود. وی در ۱۹۸۸ به لس‌انجلس نقل مکان کرد و علاوه بر کار هنری، برای امرار معاش به‌عنوان تکنیسین آزمایشگاه در دانشگاه کالیفرنیا مشغول به کار شد و همراه با جولی برلی کارگاهی را در حیات خلوت خانه‌شان راه انداخت. او مدتی را به همراه جان بالداساری، باربارا کروگر و اِد روشا، به‌عنوان یکی از اعضای هیئت‌رئیسه، با موزه‌ی هنر لس‌انجلس همکاری داشت. مشخصه‌ی کار اوپی درآمیزی دغدغه‌های ساختاری، به‌کارگیری طیف متنوعی از تکنولوژی‌های چاپ، ارجاع به تاریخ هنر، و نقدهای سیاسی و اجتماعی است. اوپی از ۲۰۰۱ استاد هنرهای زیبای دانشگاه یو سی اِل اِی بوده است و در لس‌انجلس زندگی و کار می‌کند.