اموجی‌ها سریع‌ترین رشد را در میان زبان‌های جهان داشته‌اند!

از یک صورت خندان معمولی با دهانی مستطیلی و دو VV برعکس به جای چشمان، تا نمادهای آب و هوایی و یک قلب بی‌ظرافت، شکلک‌ها یا همان اموجی‌ها(emoji) سریع‌ترین رشد را در میان زبان‌های جهان داشته‌اند و اکنون حدود ۱۸۰۰ کاراکتر اموجی وجود دارد.

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر و به نقل از آرت دیلی، آن‌ها همه چیز را پوشش می‌دهند؛ از احساسات و خوراکی تا مشاغل. آنها از نظر نژادی متنوع هستند و به بخش جدایی‌ناپذیری از عصر تلفن‌های هوشمند تبدیل شده‌اند. این هیروگلیف‌های دیجیتال، امروزه به قدری با اهمیت شمرده می‌شوند که موزه‌ی هنر مدرن نیویورک، خانه‌ی آثار هنرمندانی نظیر اندی وارهول و پابلو پیکاسو، ۱۷۶ طرح اولیه‌ی اموجی‌ را به نمایش گذاشته است.

شیگتاکا کوریتا(Shigetaka Kurita)، هنرمند خالق این کاراکترها، هنوز هم از موفقیت این ایده متعجب است، اما باور دارد به نیاز آشکاری پاسخ می‌گفته است؛ «تنها ژاپنی‌ها نبودند که هنگام تبادل پیام‌های متنی دچار زحمت می‌شدند، همه‌ی ما همین حس را داشتیم.» کوریتا یکی از اولین پیشطرح‌های‌ اموجی را زمانی که در ۱۹۹۹ در شرکت مخابراتی NTT Docomo مشغول به کار بود ترسیم کرد؛ تصویری ناپخته و بی‌قواره که به سختی می‌توان آن را به عنوان جد اموجی‌های امروز بازشناخت.

وی همچنین در حال آزمایش این موضوع بود که چگونه اطلاعاتی نظیر پیش بینی‌های هواشناسی را روی صفحات نمایش کوچک تلفن‌های همراه آن زمان قابل دسترس کند، که منجر به خلق نمادهای چتر و خورشید شد. در توضیح انگیزه‌ی کارش برای افزودن این نمادها و نشانه‌ها به پیام‌های متنی، کوریتا می‌گوید: «در متن پیام هر چیزی هم که گفته شود، با یک قلب، دیگر نمی‌تواند جنبه‌ی منفی داشته باشد.» علیرغم محبوبیت اموجی‌ها در ژاپن، اما یک دهه زمان نیاز بود تا آنها در سطح جهان هم مورد اقبال قرار بگیرند. تخمین زده می‌شود اموجی‌ها از سوی ۹۲ درصد کاربران اینترنت استفاده می‌شوند و در ۲۰۱۵ هم دیکشنری آکسفورد یک اموجی را به عنوان واژه‌ی سال خود انتخاب کرد. اگرچه کوریتا از این ابتکار خود منفعت مالی نداشته، اما معتقد است: «افتخار افزوده شدن به مجموعه‌ی موما و ثبت شدن در تاریخ، پاداشی بیش از حد کفایت است.»