اندی وارهول، مورتون شمبرگ و نئودادا

آوانگاردیسم نیویورکی در اواخر دهه‌ی 1950 و اوایل دهه‌ی 1960 همان جنبشی است که در کتب تاریخ هنر ذیل رده‌ی نئو دادائیسم رده بندی می‌گردد. احتمالاً بسیاری بر این باور هستند که اندی وارهول از اولین و اصلی ترین فیگورهای این جریان رادیکال هنری در نیویورک است که بعدها باعث تشکیل جنبش عظیم هنری پاپ آرت در آمریکا می‌شود. هر چند که می دانیم پاپ آرت در نهایت ریشه‌ای بریتانیایی دارد.

آکادمی هنر - به تازگی موزه هنر مدرن فیلادلفیا اثری از گنجینه‌ی خود با نام «خدا-God» را در کنار طرحی از کارهای ابتدایی اندی وارهول با نام «Got» در معرض نمایش عموم گذاشته است. Got طرحی‌ست از سال‌های ابتدایی فعالیت هنری وارهول که با ارجاع به عکسی مشهور از مورتون شمبرگ؛ هنرمند مدرنیست رادیکال و پیشروی آمریکایی کشیده شده است. شمبرگ نقاش و عکاس مشهوری بود که بیشتر به دلیل دلبستگی‌هایش به نقاشی و عکاسی از ابزارآلات صنعتی مشهور بود. او به واقع هنرمندی بود که برای اولین بار متوجه جنبه‌های زیبایی‌شناسانه‌ی سوژه‌های صنعتی شد. او همچنین از پایه‌گذاران جنبشی در نقاشی مدرن امریکایی بود که بعدها به پرسیژنیسم شناخته شد. این جنبش هنری که بعد از جنگ جهانی اول و قبل از جنگ جهانی دوم در ایالات متحده آمریکا به‌وجود آمد، سادگی اشکال، صراحت هندسی سطوح، راست‌بُری خط و دقت در سامان‌بخشی به عناصر تصویری را در اولویت تصویرسازی‌های خود قرار داد. بدیهی‌ست که نقاشان این جنبش در نهایت برای برآوردن مولفه‌های بصری خود علاقمند بازنمایی صحنه‌هایی صنعتی، شهری و ساختمانی خالی از وجود آدمی بودند.

در هر صورت کسانی که فعالیت هنری وارهول را از ابتدا دنبال کرده‌اند، می‌دانند که او از پیروان سرسخت هنری بود که مارسل دوشان با اثر مشهورِ خود با نام چشمه آن را بنیان گذاشت. چشمه اثری مفهومی بود که چند سال بعد غایت خود را در مجسمه‌ی مورتون شمبرگ که از یک لوله‌ی پمپاژ ساخته بود، یافت. امروزه همه باور دارند وارهول در تمام عمر علاقمند کارهای مفهومی دوشان و شمبرگ بود. او به واقع تکنیک کپی کردن در  نقاشی را با کشیدن طرحی از مجسمه‌ی شمبرگ آغاز کرد. و اینگونه بود که آوانگاردیسم نیویورک را وارد جهان نان‌سنس نئو دادا کرد. 

اما به نظر می رسد کیوریتور نمایشگاه جدید موزه‌ی فیلادلفیا قصد داشته که تا برگزاری این گالری ریشه‌های هنر پاپیولار وارهول را بیشتر از قبل به پرسیژنیسم آمریکایی مربوط کند و اینگونه آن را از جنبش پاپ آرت در بریتانیا جدا سازد.