واکنش الدریج به آثار هنرمندان در گالری لیندزی اینگرام

گالری لیندزی اینگرام میزبانی نمایشگاهی از کارهای عکاس شهیر بریتانیایی، مایلز اُلدریج، را بر عهده دارد. این نمایشگاه با عنوان «به سبکِ» (after) واکنش الدریج به آثار هنرمندان، مائوریتزیو کاتلان، هارلند میلر و گیلبرت و جورج است. همراه نمایشگاه کاتالوگی با مقاله مایکل بِرِیسوِل هم منتشر خواهد شد. الدریج عکاسی است که برای صحنه‌آرایی‌های پیچیده‌اش شناخته می‌شود، که کیفیت اروتیک بی‌روح و فیلم نوآر گونه دارند.

کارهای به شدت تصنعی هنرمند، که از قدیم علاقمند به تاریخ بوده است، از بازنمایی تصاویر برهنه در آثار هنری، و همچنین در داستان‌های عامه‌پسند و پوسترهای افراد مشهور الهام می‌گیرد. همانظور که خود وی می‌گوید: «در کار من همواره کشمکشی میان هنر متعالی و هنر عامه‌پسند وجود داشته است.» ایده این نمایشگاه همچنین ایده پشت مفهوم خلق آثاری به سبک هنرمندان دیگر نخستین بار زمانی شکل گرفت که کاتلان در سال ۲۰۱۶ از الدریج دعوت کرد تا به نمایشگاه او در La Monnaie پاریس بیاید و یکی از جلسات عکاسی‌اش را آنجا برپا کند.

الدریج شب را در موزه با کاتلان سپری کرد و واکنش خود به کارهای او را به زبان تصویری خاصش خلق نمود؛ نتیجه کار، برهنه‌های جسور، تندیس‌وار و شبه والکیری(یکی از ابرقهرمان‌های داستان‌های ماروِل) بودند که به نظر می‌رسد در مجسمه‌های کاتلان از پاپ، هیتلر و اسب‌ها در فضای داخلی روکوکوی موزه، هم نفوذ کرده‌اند و هم بر آنها غلبه دارند. بعدها، زمانی که الدریج با دوست قدیمی نقاشش، هارلند میلر گفتگو می‌کرد، میلر اذعان نمود که کارش تا حدودی متاثر از جلد کتاب‌های انتشارات پنگوئن است که توسط پدر الدریج_ گرافیست مشهور الن الدریج_ طراحی می‌شد. آن دو در مورد الهامات و بیان هنری صحبت کردند و الدریج نقشه خلق تصاویری در واکنش به آثار میلر را در سر پروراند. برای این مجموعه از نظر تکنیک، الدریج تحت تاثیر چاپ سیلک اسکرین عکس‌ بود که وارهول و راشنبرگ در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ پیشگام آن بودند؛ بویژه مجموعه «نشانه‌ها» از چاپ‌های کلاژ مانند راشنبرگ که الدریج در نمایشگاه اخیر چاپ امریکا در موزه بریتانیا دیده بود.

هنرمند می‌گوید: «به عنوان یک عکاس، ایده خلق چاپ سیلک اسکرین از یک عکس را دوست دارم، ایده حرکت از حوزه رسانه گروهی به هنر. هنرمندان زیادی از عکس در چاپ‌هایشان استفاده کرده‌اند اما در میان عکاسان کمتر رواج داشته تا، به تعبیری، این تعارف آنها را جواب دهند، و در زمینه چاپ کار کنند.» از آنجایی که کار الدریج بر مهارت و استادی متمرکز است، او به شکل ویژه‌ای به عکاسی از گیلبرت و جورج جلب شد که زندگی خود را وقف این کرده‌اند که یک کار هنری زنده و جاندار باشند؛ آنها همیشه با لباس مرتب و شخصیت یکسانی ظاهر می‌شوند وخانه‌شان در لندن، خود نوعی صحنه نمایش دائمی است. الدریج تصاویری از ورود یک مهمان دو جنسیتی خلق کرده که آمده است تا با آنها بماند؛ صحنه‌ها عجیب و رازآلودند، اما به داستانی دیریاب و مبهم اشاره دارند. برای این پروژه، هنرمند مجذوب غرابت و گیرایی عکاسی عامیانه(vernacular photography) شده بود. مجموعه گیلبرت و جورج به گفته الدریج نقطه مقابل دیگر کارهای نمایشگاه است. عکس‌های متاثر از کاتلان به روش کروموژنیک براق چاپ شده‎اند. در آثار ملهم از هارلند میلر چاپ سیلک اسکرین مورد استفاده قرار گرفته تا صفحات ضمیمه‌ روزنامه Sunday با چاپ برفکی‌شان در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ را به یاد بیاورد. مجموعه گیلبرت و جورج هم از تکنیک فتوگراوور دوران ویکتوریایی بهره می‌گیرد، اما بخش‌هایی از این تصاویر سیاه و سفید هم با دست رنگ‌آمیزی شده‌اند. همانطور که الدریج می‌گوید: «من با استفاده از تصاویر عکاسی برای خلق گونه‌های متفاوت چاپ، به این سه هنرمند متفاوت نه تنها از لحاظ بصری بلکه از نظر بافت آثار هم عکس‌العمل نشان می‌دهم.» الدریج نمایشگاه «به سبکِ» را راهی برای پافشاری بر ماهیت پیچیده تصاویر عکاسی در عصر آیفون می‌داند. وی می‌گوید: «امروز هر کسی می‌تواند یک عکس خوب بگیرد؛ خب پس اکنون این رسانه چه معنایی دارد؟ در مورد خارج شدن از کُنج راحتتان به عنوان یک عکاس، و وسعت بخشیدن به محدودیت‌ها با دوربین‌تان چه نظری دارید؟ در این نمایشگاه من به این فکر می‌کنم که تصاویر عکاسی چطور مورد استفاده قرار گرفته‌اند و این پرسش را مطرح می‌کنم: آیا آنها حتما باید عکس باشند؟ من هرگز عکاسی را ساده ندانسته‌ام. به صحنه‌آرایی‌های تصنعی علاقه دارم. فکر می‌کنم داستان و کیفیت نمایشی می‌تواند صادقانه و درست‌تر از ثبت واقعیت باشد، خصوصا در این عصر اخبار دورغین.» مایلز الدریج در سال ۱۹۶۴ در لندن متولد شده و در Central St. Martins تحصیل نموده است. پس از فارغ‌التحصیلی، پیش از شروع عکاسی، او مدت کوتاهی را مشغول تصویرسازی بود. آثار وی در نمایشگاه‌ها و موزه‌های متعددی دیده شده و تا کنون چندین کتاب از عکس‌هایش به چاپ رسیده است.