در سيزدهمين نشست پژوهشي نگارخانه برگ عنوان شد؛ بازگشت مجسمه «اميركبير» به ايران، ثمره نشست‌هاي نگارخانه برگ بود

مجتبي موسوي مدير نگارخانه برگ در سيزدهمين نشست پژوهشي اين نگارخانه كه به نكوداشت يونس فياض ثانوي هنرمند فقيد مجسمه‌ساز اختصاص داشت، گفت: براي ما باعث افتخار است كه تعداد نشست‌هاي پژوهشي اين نگارخانه به عدد 13 رسيده و اميدوار هستيم كه اين نشست‌ها همچنان ادامه پيدا كند و سيزدهمين نشست پژوهشي ما به بهانه گرامي‌داشت ياد و خاطره يونس فياض‌ثانوي هنرمند مجسمه‌سازي است كه در زمان خودش فرصت شناخته شدن نيافت،‌اگر چه حق اين بود كه بيش از اين به او و آثارش پرداخته شود كه شايد چون اهل خودنمايي و در بند شهرت نبود آن گونه كه بايد شناخته نشد.

موسوي گفت: اصل برگزاري اين نشست‌هاي پژوهشي بر اين است كه يادي از هنرمندان از دست رفته كنيم و به نمايش و بررسي آثارشان بپردازيم چرا كه معلوم نيست تا چند سال ديگر آيا از اين هنرمندان از دست رفته عكس، سند و نوشته‌اي باقي بماند يا نماند،‌بنابراين ما سعي كرديم تنها به عنوان محركي عمل كنيم تا نهادهاي مسئول نسبت به حفظ اسناد و ميراث هنري كشور توجه بيشتري نشان دهند.

وي تصريح كرد: با افتخار اعلام مي‌كنم كه از تك تك نشست‌هاي پژوهشي خودمان نتيجه گرفته‌ايم و امروز ثمره برگزاري دومين نشست پژوهشي خود را كه مربوط به ابوالحسن خان صديقي بود گرفتيم و موفق شديم مجسمه‌ برنزي اميركبير ساخته اين هنرمند فقيد را كه 32 سال پيش در ايتاليا ساخته بود و در اين مدت به دلايل حوادث اجتماع و جنگ ايران امكان انتقال آن به كشور ممكن نبود، به ايران بازگردانيم.

وي درباره داستان بازگشت اين مجسمه به ايران توضيح داد: در دومين نشست پژوهشي ما در نگارخانه برگ، عكسي از مجسمه اميركبير ديديم كه اين مجسمه را ابوالحسن خان صديقي سال 1356 به سفارش ايران در ايتاليا ساخت و بعدها بر اثر حوادث انقلاب ايران، اين مجسمه به ايران منتقل نشد و سال 1360 با تلاش اين هنرمند و مكاتبات او سعي شد اين اثر به ايران منتقل شود اما تلاش او بي نتيجه ماند و سال 1375 نيز از دنيا رفت و ديگر كسي پيگير اين موضوع نشد. بعد از برگزاري دومين نشست پژوهشي نگارخانه برگ كه به نكوداشت استاد ابوالحسن صديقي و نمايش اسناد، عكس‌ها و آثار او اختصاص داشت، با ديدن عكس اين مجسمه، پيگير اين اثر شديم و با همكاري دوستاني در رايزني فرهنگي ايران در ايتاليا پس از يك سال پيگيري سرانجام متوجه شديم كه اين مجسمه در فلورانس است و از طريق حسن واحدي نقاش ايراني مقيم ايتاليا كارگاه ميكلويچ را كه اين مجسمه در آن كارگاه ساخته شده است يافتيم، اين كارگاه امروز ديگر كارگاه ريخته‌گري نيست و تنها يك مغازه در و پنجره سازي است و پسر ميكلويچ كه اكنون 70 ساله است در آن كار مي‌كند و مجسمه اميركبير ابوالحسن صديقي هم درگوشه اين مغازه روي زمين بود كه از طريق عكس‌هايش آن را شناسايي كرديم و با پرداخت مبلغي آن را پس گرفتيم و بعد از انجام مسائل گمركي، يك ماه پيش آن را وارد ايران كرديم و عصر روز يك‌شنبه 10 مردادماه سال جاري هم با حضور آقاي قاليباف شهردار تهران، اين مجسمه در پارك گفت وگو به صورت نمادين رونمايي شد و به زودي در محل مناسب خود كه احتمالاً پارك ملت است، نصب خواهد شد.

موسوي تصريح كرد: بازگشت اين مجسمه پس از 32 سال به ايران در نبود ابوالحسن‌خان صديقي، ثمره برپايي نشست پژوهشي براي اين هنرمند بود كه از اين بابت به آن مفتخريم.

منبع: فارس