اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

بازی با کاغذ در عکاسی معاصر در موزه‌‌ی پل گتی

 

برای بیشتر مردم، تعریف یک عکس نسبتا ساده است؛ تصویری روی یک برگ کاغذ با چهار ضلع مستقیم و چهار گوشه. اما برای برخی عکاسان، کاغذ صرفا نتیجه نهایی فرایند خلق عکس نیست؛ کاغذ ماده‌ای است که می تواند به شیوه های متعددی به فعالیت واداشته شود . نمایشگاه «ببُِر! بازی با کاغذ در عکاسی معاصر»  که در موزه پل گِتی در معرض دید است، نگاهی به آثار شش هنرمند معاصر می‌اندازد که نقش کاغذ در عکاسی را توسعه داد‌ه اند.  مدیر موزه می گوید: در گنجینه بسیار گسترده عکس‌های گِتی، از تولد این رسانه تا حال حاضر، شماری از کارهایی وجود دارند که مرز میان عکاسی و دیگر رسانه های هنری را کمرنگ می‌سازند. هنرمندان از نیمه اول قرن بیستم به این سو با بریدن و دستکاری عکس های چاپ شده، کارهایی را آفریده اند که در آ نها برش، شکل دادن و ترکیب تصاویر، این رسانه را به مسیرهای به شدت نوینی انداخته است. نمایشگاه‌هایی مانند این، بستر و چشم اندازی تاریخی برای تجربیات بسیاری از عکاسان معاصر امروز ایجاد می کنند.


نمایشگاه شامل کنکاش علاقه مندی دیرپای عکاسان درمورد روشی است که کاغذ به واسطه آن می‌تواند چیزی ورای حضور فیزیکی‌اش را منتقل کند. در گستره سال‌های۱۹۲۶ تا۱۹۶۷، آثار هنرمندانی نظیر مانوئل آلوارز براوو (مکزیک، ۱۹۰۲  ۲۰۰۲) ، الکساندر رودچنکو (روسیه،۱۸۹۱  ۱۹۵۶)  و  Ei-Q (با نام اصلی سوگیتا هیدئو، ژاپن، ۱۹۱۱ -۱۹۶۰) تصاویر انتزاعی و پیکره هایی شکل داده شده از برش عکس ها را نمایش می دادند. کنجکاوی این هنرمندان صحنه را برای تجربیات معاصر جسورانه تر فراهم کرد.

 

کارهای معاصر به نمایش درآمده بر دو مضمون متمرکز هستند؛ نخستین بخش، معرف هنرمندانی است که از تصاویر جمع آوری شده از رویدادهای معاصر، اینترنت، یا کتا بها و مجلات، مدلهای کاغذی می سازند و از آ نها عکاسی می کنند.  دنیل گوردون )متولد ۱۹۸۰ ، امریکا(  تصاویری از اینترنت جمع می کند،  سپس آنها را میبُرد، پاره  می کند،  می چسباند و به شکل مجسمه‌های سه بعدی سرهم می کند؛ نظیر کار «نارنگی ها » که در آن کاغذهای چاپ شده طوری چیدمان شده اند تا به طبیعت بی جا ن های شلوغ پیکاسو، ماتیس یا سزان شباهت داشته باشند. گوردون با چاپ تصاویر دیجیتال، سرهم کردن آنها به شکل یک مجسمه و عکاسی از آ نها با یک دوربین قطع بزرگ، و سپس ویرایش دیجیتالی تصاویر، گوردون مسیر میان عکاسی آنالوگ و دیجیتال را می پیماید.

 

درباره نویسنده :
نام نویسنده: تحریریه آکادمی هنر

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما