خودسوزی و رنج در پرفورمنس کابوس‌مان پابرجاست

پرفورمنس آرت (کابوسمان پابرجاست) عنوان اجرای زنده‌ای است که در ظهر ۱۵ اردیبهشت ماه ۹۸ در اردبیل به انجام رسیده است.

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر، مصطفی پروین هنرمند حیطه تجسمی، مفهومی و پرفورمر اردبیلی در حضور جمعی از مخاطبان هنرمند و فرهنگی شهر، به اجرای پرفورمنس خود پرداخته است.

این اجرا در فضایی اتفاق می افتد که سالن اجرا به محوطه داخل منزل هنرمند تبدیل شده است. این فضا با هماهنگی ترکیب عناصر و نشانه ها، صحنه پردازی زبر و خشن و خلق فضای تیره و تار، همچون کنش آثار نقاشی های خود هنرمند، اتمسفر زمانه را متبادر کرده و به شدت بیانگراست.
علاوه بر پرفورمر اصلی، در قسمت راست نمای فیلم فیگوری از یک پلیس سیاهپوش به عنوان نمادی از نهادهای قدرتی سلطه و سرکوب واقع شده که در طول مدت، نظاره گر اجرا و مخاطبان می باشد.

تمامی مدیوم های حاضر در اجرا می کوشند تا خشونت های آشکار و پنهان را از زوایای مختلف مورد واکاوی قرار داده و به نمایش بگذارند. این هنرمند معاصر تماماً در طول اجرا از بدنش به عنوان ضامن واقعیت برای انتقال مفاهیم، روایتی مفهومی از خشونت ها و نارضایتی های اجتماعی_سیاسی جامعه امروز  را بازگو می کند.

او با قرار گرفتن در یک وضعیت خطرناک، با رادیکالیزه کردن بدن خود دست به انجام کارهایی چون خودسوزیش با سیگار، دریدن صورت و سینه اش به وسیله چاقو، مجروح سازی خود به وسیله آلاتی نظیر ظرف شیشه ای، آینه دیواری و باتوم نظامی، تازیانه زنی ها و در آخر با سرازیر کردن مایع اشتعالزا بر تن، اقدام به آتش کشیدن خود می کند و به موجب آن با آسیب پذیری مستقیم، شکاف هایی در نواحی سر، صورت و سینه اش و سوختگی (درجه۲) در بخش هایی از سینه، شانه، گردن و دست چپ او ظاهر و نمایان می باشد.

(کابوسمان پابرجاست) به یک معنی ادامه کارهایی است که در پرسش از خشونت انجام شده اند، علاوه بر آثار هنری مثل (شلیک)کریس بردن، (ریتم صفر)مارینا آبراموویچ یا (به یک عراقی شلیک کنید)وفا بلال که به فهم این کار کمک می کنند، یک تحقیق علمی معروفی هم بوده که در فضای بعد جنگ جهانی دوم توسط یک روانشناس اجتماعی آمریکایی به نام استنلی میلگرام انجام شده است.