نمایشگاه هنرمند اندونزیایی؛ گتوت پوجیارتو در چین

گالری پِرل لام اولین نمایشگاه هنرمند اندونزیایی، گِتوت پوجیارتو (متولد ۱۹۷۰) را با نام «کوک‌زدن قصه‌ها» برگزار می‌کند. نمایشگاه، ۱۰ کار جدید هنرمند را در معرض دید قرار می‌دهد. این آثار، عجیب و غریب بودن و تراژدی را بررسی می‌کنند که با الهام از وقایع و رویدادهای نامعمول زندگی روزمره خلق شده‌اند. متاثر از داستان‌هایی که از دوستان می‌شنویم، برنامه‌های تلویزیونی و اخبار، کارهای هنرمند مخاطبان را سرگرم می‌کند و به واسطه‌ی برانگیختن احساساتی جدید، آنها را غرق لذت می‌نماید و همچنین آنها را بر‌می‌انگیزد تا قصه‌های روزمره را به‌مثابه‌ی واقعیتی نو مجددا تعبیر کنند.

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر و به نقل از آرت دیلی، پوجیارتو که در مالنگ، شرق جاوه، به دنیا آمده، از دانشکده‌ی هنرهای زیبا و دیزاین IKIP در شهر زادگاهش فارغ‌التحصیل شده است. او در زمینه‌ی نقاشی آموزش دیده است، اما تجربیاتش استفاده از کولاژ، کاغذ، نخ و پارچه را نیز در‌برمی‌گیرد. پوجیارتو اغلب از استعاره برای نقل یک داستان، انتقاد‌، یا مشاهده‌ی اوضاع جامعه و مسائل اخلاقی بهره می‌گیرد. وی قصه‌هایش را به هم می‌دوزد، و عناصری را از تجربیات روزمره و رویدادهای اطرافش برمی‌گزیند. این قصه‌ها، که در ذهن هنرمند حفظ شده‌اند، همان‌جا می‌مانند تا زمانی که قوه‌ی تخیل او را غلغلک دهند. او سپس آنها را بر‌می‌دارد، و به‌واسطه‌ی زبان بیانی، چشم‌اندازها و تکنیک‌هایی که عمدتا استفاده می‌کند، در کارهایش جای می‌دهد. گاهی داستان‌های او معمولی و پیش پا افتاده‌اند؛ اما بیشتر اوقات عجیب و غیرطبیعی هستند، و اغلب نادیده گرفته می‌شوند. پوجیارتو اعتقاد دارد باید این داستان‌ها بازگو شوند و مورد تاکید قرار بگیرند.

وقتی که قصه‌ها به هم دوخته و ترکیب می‌شوند و در یک گروه قرار می‌گیرند، مخاطبان به شکل احساسی به کار واکنش نشان می‌دهند. از ۲۰۰۸، هنرمند استفاده از پارچه را در کارش آغاز نموده است. دوختن پارچه‌ها به کارها، روش او برای «کوک‌زدن» داستان‌هایش است. پارچه‌ها به هم وصله، بریده، دوخته و پاره می‌شوند. پس از سکونت در بندونگ در ۲۰۱۱، پوجیارتو به خلق کارهای تاپستری مشغول شده است. آثار وی اغلب بی‌منطق‌بودن رفتارهای انسان را تصویر می‌کنند. در یکی از کارهای به نمایش درآمده با عنوان «وهمناک»، هنرمند می‌کوشد تا خرافه‌های مربوط به فوران‌های آتشفشانی در فرهنگ جاوه‌ای را به شکل بصری دربیاورد. این کار در طول فوران کوه کِلود در شرق جاوه خلق شده است؛ جایی که مردم اغلب فوران‌های کوه را با اتفاقات سحرآمیز مربوط می‌دانند. با تعبیر فوران‌های آتشفشانی به‌عنوان نشانه‌ای از خشمِ نیروهای شر، مردم قربانی‌هایی را برای پیشگیری از نفرین و آزار آنها پیشکش می‌کنند. پارچه و نخ مدیوم اصلی این کار هستند، که خطوط طراحی و خطوط محیطی پیکر انسان را تقلید می‌کنند.

دیگر کار مهم نمایشگاه، «آلودگی هوا و آب» نام دارد، که هنرمند آن را برای بیان احساسش در مورد تباهی محیط زیست خلق کرده است. در این کار پارچه و نخ با فشردگی روی بوم قرار گرفته‌اند، و گروهی از اشکال کوه‌مانند و ریشه‌مانند خلق می‌کنند. در نتیجه‌ی فعالیت‌های انسانی، نابودی محیط زیست در دهه‌های اخیر شدت گرفته، در حالی که هنرمند معتقد است تلاش‌های کمی برای اصلاح و بهبود این وضعیت انجام شده است. این موضوع پدیده‌ای مهم اما نادیده گرفته شده است، که وی از آن الهام می‌گیرد. پوجیارتو از تکنیک‌های خاص کولاژ و پتینه‌کاری روی پارچه استفاده می‌کند، که یا روی بوم به کار می‌رود یا به شکل تاپستری نصب می‌شود. رشته‌های عریان و بافت پارچه برای نگاه دقیق بازدیدکنندگان آشکار شده‌اند. پارچه‌های پاره، در کار او استعاره‌ای برای خطر فعالیت‌های انسان در طبیعت هستند.