نقاشی‌هایی متاثر از یادبودهای نسل‌کشی ۱۹۹۴ روآندا در گالری فلاورز لندن

 

 

گالری فلاورز از برپایی نمایشگاهی از جدیدترین نقاشی‌های هنرمند رسمی جنگ سابق بریتانیایی، جان کین، خبر داده است. در این نمایشگاه مجموعه‌ نقاشی‌هایی متاثر از یادبودهای نسل‌کشی ۱۹۹۴ روآندا به نمایش درآمده است، که پس از مطالعه و بازدید هنرمند از یادمان‌های مربوط به نسل‌کشی یا همان مکان‌های حافظه(Lieux de Mémoire) در این کشور، خلق شده‌اند. کین هم اکنون هنرمند مقیم مدرسه‌ی روابط بین‌الملل دانشگاه سنت اندروز است.

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر و به نقل از سایت گالری فلاورز، وی به همراه گروهی از دانشجویان کارشناسی ارشد مطالعات صلح و جنگ، به سرپرستی دکتر هِیزل کامرون، در ۲۰۱۵ به روآندا سفر کرد. این بازدید، که برای بررسی علل و آثار نسل‌کشی روآندا انجام شد، کین را به برخی از بی‌شمار نقاطی در سراسر این کشور برد که در آنها بیش از ۸۰۰ هزار نفر ظرف مدت ۱۰۰ روز سلاخی شدند. کین به این مکان‌ها می‌رفت تا با بازماندگان و عاملان این جنایت که هنوز مدت محکومیتشان را در زندان سپری می‌کردند، ملاقات کند. تعداد زیادی از یادمان‌های نسل‌کشی که در مناطق حومه‌ای روآندا وجود دارند، همزمان به طور رسمی و مردمی یاد قربانیان را گرامی می‌دارند، و اغلب به صورت نمایش نامرتب و بدون چیدمان خاص بقایای انسانی، لباس‌ها و یا اموال و متعلقات شخصی کشته شدگان هستند.

 

کین، ملهم از تصاویری که در این مکان‌ها با آنها روبرو شده بود، مجموعه‌ای را توسعه داد که تاملی است در مورد نقش حافظه‌ی جمعی در بهبود جامعه‌ای که یک مناقشه را پشت سر گذاشته. مجموعه‌ی کوچکی از نقاشی‌ها که از پارچه در خلق آنها استفاده شده، استمرار روشی است که کین اولین بار ده سال پیش، طی دوره‌ای که در مناطق جنوبی افریقا کار می‌کرد، آزموده بود. در آن زمان او برای بازدید از پروژه‌هایی در کشور جنگ‌زده‌ی آنگولا، به همراه آژانس توسعه‌ی بین‌المللی Christian Aid به این کشور سفر کرده بود که به برگزاری نمایشگاه «کودکان در جنگ» در ۲۰۰۶ منجر شد.

 

در این نقاشی‌ها، لباس‌هایی، متشکل از تکه پارچه‌هایی با نقوش و رنگ‌های روشن، روی بوم چسبانده شده‌اند؛ اشکال دو بعدی آنها غیاب آزاردهنده‌ی پیکر انسان را مورد اشاره قرار می‌دهد. بخش‌هایی نیز با رنگ نیمه شفاف و ضخیم پوشانده شده‌اند که بر چین و شکن پارچه‌ها تاکید می‌کند و این حس را ایجاد می‌نماید که آنها در یک برکه‌ی تاریک منجمد شده‌اند. کین کوشیده است تا بیانگر اختلاف میان ظاهر بیرونی زندگی در مناطق حومه‌ای، و جنایاتی که تاریخ اخیر آن را شکل داده است، باشد. نقاشی «همسایه» بر اساس یک عکس با ترکیبی بداهه کشیده شده که از پنجره‌ی یک اتوبوس گرفته شده است. این اثر یک خانه‌ی روستایی معمولی روآندایی با پوشش گیاهی انبوه اطراف آن را به تصویر می‌کشد. سطح نقاشی با لایه‌ای از رنگ روغن سیاه خراش داده شده است.

 

این کار جلوه‌ای نظیر پس دادن جوهر از میان تصویری چاپ شده در یک روزنامه را به نقاشی بخشیده، و یک صحنه‌ی روزمره را با تنشی اضطراب‌آور آکنده است. عنوان نمایشگاه «اگر من را می‌شناختی. اگر خودت را می‌شناختی. من را نمی‌کشتی»، روی بنری در یک محوطه‌ی یادبود کلیسایی نقش بسته بوده است؛ این کلمات نشان دهنده‌ی توجه مستمر یک کشور نسبت به خسارات و شکست‌های مشترکش، به عنوان بخشی از فرآیند عبور از یک جامعه‌ی سابقا چندپاره و مضمحل، و نوسازی مجدد است.

 

کین می‌گوید: «طی بازدیدم از روآندا، عمیقا تحت تاثیر مسیری بودم که این کشور، برای کنار آمدن با حوادث مخوف ۱۹۹۴، به دنبالش بود. بخشی از این مسیر، گرامیداشت یاد آنها[قریانیان] است که اشکال متفاوتی به خود می‌گیرد، و نمی‌خواهد وقاحت و عمق فاجعه‌ای که اتفاق افتاده است را کم، یا پنهان کند. میراث این رویدادها در پیش بردن این امر ضروری که چنین اتفاقاتی نباید هرگز در روآندا یا هر کشور دیگری تکرار شوند حیاتی است.» اعتبار و شهرت جان کین به عنوان یک هنرمند سیاسی، بواسطه‌ی پژوهش‌های هنری مستمر او در مورد وحشت ناشی از مناقشات نظامی و اجتماعی در سراسر دنیا و تاثیرات تحریف‌های رسانه‌ای، ایجاد شده است. وی اولین بار زمانی که از سوی موزه‌ی جنگ شاهنشاهی در ۱۹۹۰ ماموریت یافت تا به عنوان هنرمند جنگ رسمی بریتانیا در جنگ خلیج فارس شرکت کند، مورد توجه قرار گرفت. او تاکنون حوادث ایرلند شمالی، امریکای مرکزی، و خاورمیانه را دستمایه‌ی کار خود قرار داده و همچنین در سال‌های اخیر سفارش پرتره‌هایی از چهره‌های برجسته‌ای نظیر جان اسنو و کوفی عنان را به انجام رسانده است. جان کین در لندن زندگی و کار می‌کند.