ایمان، با الهام از سائنردام و دیگر نقاشی‌ها در گالری کرلین

 

 

 

ز نمایشگاهی با عنوان «ایمان، با الهام از سائنردام و دیگر نقاشی‌ها» از جدیدترین نقاشی‌ها و کارهای روی کاغذ پل وینستَنلی برگزار نموده است. برای این نمایشگاه، وینستنلی برخی از نقاشی‌ها و طراحی‌های مفقود شده‌ی هنرمند دوران طلایی هلند، پیتر یانس سائنردام(Pieter Jansz Saenredam)(1597-1665) را بازآفرینی کرده است. سائنردام که برای آثارش از فضای داخلی کلیساها شهرت دارد، ملایمت و ظرافت معماری هلند در دوران اصلاحات دینی را ثبت و ضبط نمود و موجب محبوبیت سبک جدیدی در رئالیسم قرن هفدهم شد.

 

گالری کِرلین نمایشگاهی با عنوان «ایمان، با الهام از سائنردام و دیگر نقاشی‌ها» از جدیدترین نقاشی‌ها و کارهای روی کاغذ پل وینستَنلی برگزار نموده است. برای این نمایشگاه، وینستنلی برخی از نقاشی‌ها و طراحی‌های مفقود شده‌ی هنرمند دوران طلایی هلند، پیتر یانس سائنردام(Pieter Jansz Saenredam)(1597-1665) را بازآفرینی کرده است. سائنردام که برای آثارش از فضای داخلی کلیساها شهرت دارد، ملایمت و ظرافت معماری هلند در دوران اصلاحات دینی را ثبت و ضبط نمود و موجب محبوبیت سبک جدیدی در رئالیسم قرن هفدهم شد.

 

در کار دوم، «ایمان(با الهام از سائنردام)» هنرمند نظرگاه کار اصلی سائنردام را کمی تغییر می‌دهد تا یک پنجره و تاپستری طلایی، که گفته می‌شود در کلیسا وجود داشته است، را هم در کار خود بگنجاند. وی برای اجرای تاپستری از ورق طلا استفاده کرده است. تفاوت‌های میان این دو نقاشی، که با ابعاد و از روی مآخذ یکسانی خلق شده‌اند، بر ابهام و پیچیدگی‌های مستتر در بازآفرینی چنین نقاشی‌هایی تاکید دارد. این مطالعه‌ی تصاویر و عملِ تصویر کردن، و ابداع و ابزارهای فنی، در سرتاسر نمایشگاه ادامه می‌یابد.

 

دو کار «ارتداد(تغییر)» و «ارتداد(از خود بی خود شدن)» بازدیدکنندگان را یکجا، در حال حرکت و یا ایستاده در مقابل یک شمایل‌نگاری مذهبی نیمه ناشناخته در گالری ملی لندن به تصویر می‌کشند. در کار دیگری، یک زوج لحظه‌ی نگاه کردن به اثری از ورمیر را با هم تجربه می‌کنند. این نقاشی‌های در نقاشی‌، که آنها هم با ورق طلا اجرا شده‌اند، با نوری آن جهانی در میان رئالیسم بی‌روح موزه‌های تصویر شده، می‌درخشند. هر کدام از آنها تعمقی در مورد عمل دیدن هستند؛ در مورد تخیل و واقعیت، اصالت و تکرار. پل وینستنلی در سال ۱۹۵۴ در منچستر متولد شده و در کالج کاردیف و سپس در مدرسه‌ی هنر اسلید نقاشی خوانده است. وی که در ابتدا به عنوان یک نقاش انتزاعی و مینی‌مال آموزش می‌دید، تا یک دهه‌ پس از تحصیل در کالج، مشغول ساخت یک زبان بصری جدید بود که اصول مینی‌مالیسم را با جنبه‌های زیبایی‌شناختی عکاسی ترکیب می‌نمود. نمایش اثر «گذرگاه» در گالری وایتچپل در سال ۱۹۸۹ آغاز موفقیت‌های او با دریافت جایزه‌یUnilever  بود.

 

در طول دهه‌ی نود، وینستنلی به خلق تصاویری از فضاهای عمومی روی آورد و همچنین مناظری را به تصویر ‌کشید که اغلب از زاویه‌ی دید یک وسیله‌ی نقلیه‌ی در حال حرکت نقاشی شده بودند. نمایشگاه ۱۹۹۳ در مرکز هنرهای کَمدِن اوج این دروه‌ی هنری او بود. در پی یک حادثه‌ی رانندگی شدید و بهبود از آن، وی در آثارش ناپایداری رابطه‌ی برون و درون را بیشتر مورد توجه قرار داد.