سایه‌ی بهشت بر گالری شیرین

نمایشگاه آثار مروری بر آثار آزاده رزاق دوست جمعه ۱۴ دی در گالری شیرین افتتاح خواهد شد.

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر، گالری شیرین مروری بر آثار  آزاده رزاقدوست چیدمانی متفاوت از چندین مجموعه او از جمله سایه بهشت خواهد داشت. در این نمایشگاه، کارهای متاخر این هنرمند به همراه مجموعه‌های قدیمی‌تر به نمایش گذاشته می‌شود.

رزاقدوست که در سال ۱۳۷۹ از دانشگاه هنر تهران فارغ التحصیل شده است، نگاهی رمانتیک دارد و هنرش مرتبط با بیانی به شدت اکسپرسیو و احساساتی است. او پس از شرکت در دو نمایشگاه گروهی، اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری آتبین در سال ۱۳۸۱ برگزار کرد و آخرین نمایشگاه او در سال ۲۰۱۶ در گالری هنر معاصر صوفیای لندن برگزار شده است.

مفاهیمی که در کارهای رزاق دوست به صورت ناخودآگاه دیده می‌شوند، گمراه کننده و ناواضح هستند. عنوان دوره‌هایش به طور معمول همراه با شعر به نمایش گذاشته می‌شوند، شاعرانی چون ”شارل بودلر“ ،”ویلیام بلیک “ ,”اینگبورگ باخمن “. او از مخاطب نمیخواهد که نقاشی هایش بر اساس شعر قضاوت شود، بلکه شعر صرفا تقویت کننده فضا، حس و حالی است که آثار آزاده رزاقدوست در آن شکل می‌گیرد. شاید استفاده از شعر، ابزاری اضافی باشد، و‌ شاید هم او با این کار می‌خواهد ذات درونگرای خود به عنوان نقاش را به نمایش بگذارد. در روند کاری رزاق‌دوست، شاهد مفاهیمی چون، رنج و خشم هستیم و رنگ سرخ الهام و نمادی از تقدس خون است. در مجموعه اخیرش “در طوفان گل سرخ” که نام یکی از شعر های “ باخمن”، شاعر و فیلسوف زن آلمانی است, اشاره به مفهومی به شدت اکسپرسیو از تجربه عشق دارد، گویی گردبادی از رنگ سرخ و احساسات قلیان شده در فضا پخش شده‌اند. خون در کارهای این هنرمند سمبلی از حیات و زندگی است.  بیماری، شهوت و عشق مفاهیمی است که در سر تا سر آثار به آن اشاره می‌شود. استفاده از خطوط مدادی نقطه اوج و‌ پایان دهنده کارهاست کارهایش ابدا به عنوان هنرخاورمیانه‌ای دسته بندی نمی‌شود و بیانش سیاسی و اگزوتیک نیست. سفیدی بوم ها، خط خطی ها، نوشته‌ها، سایه‌های لطیف آبی، صورتی چرک و اشارات کمی از طلایی در کنار وسعت عظیمی از رنگ سرخ، خصوصیاتی است که کار او را از دیگر هنرمندان معاصرش متمایز می‌‌کند

در نقاشی های رزاقدوست تجربه‌ای متفاوت و نامتعارف از زیبایی دیده می‌شود و چون شعر بودل، حسی از ملال، زوال و ناپایندگی درچرخه‌ای دایمی از قدرت و شکنندگی بوجود می‌آید. ضربات قلمش به شدت اکسپرسیو است. رزها را به شیوه‌ای آبستره به تصویر می‌کشد. رزها، مثلث‌ها و گلدان‌ها، یاد آور رحم، زهدان و قلب هستند. ولی مطلقا، این اتفاق نه به این خاطر است که او یک زن یا مخاطبانش زن ها هستند، بلکه او فقط یک هنرمند زن است که ازین فرم ها استفاده می‌کند. بیان او بیش‌تر به ویژگیهای اروتیک اشاره دارد تا اینکه صرفا بخواهد جنسیت و ارزش گذاری جنسی را نشان بدهد.