لغو اجرای هرمان نیچ در موزه‌ی Jumex به دنبال اعتراضات حامیان حقوق حیوانات
- توضیحات
- دسته: اخبار تئاتر
- منتشر شده در 781-01-01 17:33
هرمان نیچ هنرمند اتریشی در سن 76 سالگی هنوز هم توانایی شوکه کردن مخاطبان‌اش را دارد. موزه‌ی Jumex در مکزیکو سیتی به دنبال یک دادخواست اینترنتی با پنج هزار امضا اجرای این اکتیویست وینی را به صورت معلق درآورد. یک کمپین ضد نیچ نیز با به کار بردن جملاتی هم‌چون «با خون خود نقاشی کنید!» و «به شما خوش‌آمد گفته نخواهد شد» خشم خود را در رسانه‌های اجتماعی ابراز داشتند. اعتراض اعضای این کمپین به استفاده‌ی نیچ از حیوانات در آثارش بازمی‌گردد.
اجراهای «مجالس اسرارآمیز تئاتر» این هنرمند که در آن‌ها هم‌زمان از لاشه و خون حیوانات استفاده می‌شد، به صلیب کشیدن و مثله کردن را بازنمایی می‌کند. قرار بود که این اجرا از بیست و هفتم فوریه آغاز شود و تا چهاردهم ژوئن 2014 ادامه داشته باشد. در این اعلامیه آمده است: «حقوق حیوانات و احترام به زندگی باید اصلی عمومی در جامعه‌ی ما باشد. این اجرا تنها نشان می‌دهد که برخی افراد تا چه اندازه از این ایده‌آل دور هستند.» در مقابل اعضای لابی طرفداران نیچ بر این باور هستند که: « ما به تاثیرگذاری چنین آثاری نیاز داریم. این‌ها بازنمودی از خشونتی هستند که کشور را فراگرفته و مردمان را مجذوب خود ساخته است» البته این گروه نتوانسته‌اند توجه زیادی را به خود جلب کنند و تنها موفق به دریافت 29 امضا شده‌اند. اعضای روشنفکران هنر مکزیک تیز در پاسخ به حرکت این نهاد خصوصی ابراز ناامیدی کرده و اذعان داشته‌اند: «امروز روز تلخی برای هنر معاصر در مکزیکو سیتی است».
مجموعه‌ی Jumex توسط اوژینو لوپز آلونسو فرزند اوژینو لوپز رودی مدیر گروه Jumex بنیان نهاده شده است و در این منطقه مهم‌ترین مجموعه‌های هنر معاصر، با ارزشی معادل 80 میلیون دلار را در اختیار دارد. این موزه در نوامبر سال 2013 آغاز به کار کرده و دیوید شیپرفیلد معماری آن را بر عهده داشته است.
هرمان نیچ در پاسخ به این اعتراضات گسترده به آرت نت چنین نوشته است: «می‌خواهم واقعیت را به تصویر بکشم: مرگ، تولد، رستاخیز و عشق. من یک دراماتیست هستم و یک دراماتیست لاجرم با تراژدی و مرگ سر و کار دارد. سعی من بر این است که مرگ حیوانات و سلاخی شدن‌اشان را به تصویر بکشم. اغلب لاشه‌های مورد استفاده در اجراهایم را از قصابی خریده‌ام. این حیوانات برای تامین غذای جامعه سلاخی شده‌اند. آخرین مورد استفاده از لاشه‌ی سلاخی به تئاتری که در سال 1998 اجرا شد بازمی‌گردد. که البته این کار توسط یک قصاب حرفه‌ای تحت نظارت یک دامپزشک و با اجازه‌ی دولت انجام شد. هر کس که مرا می‌شناسد می‌داند که من حامی حقوق حیوانات هستم. به نظر من دامپروری صنعتی یکی از بزرگترین جنایات جامعه‌ی ماست. تا به حال هیچ‌گاه برایم پیش نیامده بود که اجرایم لغو شود. البته در سال‌های اخیر همواره بحث‌هایی بر سر توهین به مقدسات در مورد اجراهایم وجود داشته است. لغو این اجرا به شدت مرا آزرده کرد. چرا که می‌دانم علاقمندان زیادی خصوصاً در آمریکای لاتین مشتاق تماشای آن بودند.»
