اجرای اُپرای کهن بازگشت اولیس با سازهای قرن هفدهمی

امانوئل هاییم، موسیقی دان زن فرانسوی با ارکستر باروک خود برای اجرای اپرای «بازگشت اولیس به میهن» ساخته کلودیو مونته وردی به صحنه تئاتر پاریس بازگشته است.

این موسیقی دان و رهبر ارکستر درباره اینکه چرا هر اجرای موسیقیِ این اپرا منحصر به فرد است می گوید: «در مورد نمایش بازگشت اولیس باید گفت که دستنوشته مونته وردیِ آهنگساز، نشانه گذاری مخصوص آن دوران را ندارد. مشخص نیست کدام ساز کدام ملودی را می نواخته و چطور. بنابراین نقش رهبر ارکستر، با گذشته خیلی فرق دارد. چراکه رهبر اکستر امروزی جزئیات چگونگی اجرای هر قطعه را در اختیار دارد. اما در این اُپرا باید خودتان دائما درباره همه چیز تصمیم بگیرید. در نتیجه هیچ اجرایی هرگز شبیه اجرا یا بداهه نوازی دفعه قبل نخواهد بود.

رولاندو ویلازون، خواننده اُپرا اجرای «بازگشت اولیس» را چالشی تازه برای یک خواننده می داند و می افزاید: «باید به موسیقی و صدای سازها به دقت گوش داد، چراکه برخلاف اجراهای رُمانتیک که صدای خواننده فقط به نرمی روی موجِ موسیقی می لغزد، خواننده این اُپرا بخشی از ارکستر است. شما به صدای سازها واکنش نشان می دهید و آنها به صدای شما.

امانوئل هاییم برای اجرای این اُپرا از سازهای مرسوم در دوران مونته وردی، یعنی سازهای قرن هفدهمی بهره برده است. او درباره تنوع و سازبندی این ارکستر می گوید: « برای این اجرا به کار گرفته «دو دسته ساز اساسی داریم. اساسی به این معنا که این سازها بنیادِ آوایی ارکستر اند. «ویولا دا گامبا»، که نیای ویالونسل امروزی است و «چلو دا برانچا» که سازی کهن از خانواده ویالون است. همچنین سازهای چندصدایی را داریم که مسئول تنظیم هارمونی اند: یعنی اُرگ چند لوله، و تمام سازهای خانواده بربط، از زیرترین تا بم ترین صدا و البته تمام سازهای ملودی نواز، یعنی خانواده ویالون و کورنِت. کورنت سازی از خانواده سازهای بادی است، با این تفاوت که از چوب ساخته شده اما به وسیله دمیدن نواخته می شود.»