یک نمایشنامه نویس به تندیس فجرش چوب حراج زد

یک نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر مشهدی عنوان کرد به دلیل مشکل مالی، تندیسی را که از جشنواره سی و ششم تئاتر فجر در بخش بین الملل دریافت کرده به حراج گذاشته است.

به گزارش بخش تئاتر آکادمی هنر، مهدی ضیاءچمنی نویسنده و کارگردان مشهدی که در جشنواره سی و ششم تئاتر فجر برای نمایش «حذفیات» تندیس بهترین نمایشنامه بخش بین الملل را دریافت کرده است درباره قصدش برای به حراج گذاشتن این تندیس به خبرنگار مهر گفت: به دلیل مشکل مالی این فکر به ذهنم رسید تندیسی را که از جشنواره تئاتر فجر دریافت کرده ام به حراج بگذارم.

کارگردان نمایش «حذفیات» ادامه داد: من واقعا قصد این کار را دارم و این اقدام را برای جلب توجه انجام نمی دهم. قیمت مشخصی برای این تندیس در نظر نگرفته ام و امیدوارم ارگان و یا نهادی علاقه مند به خریداری آن و قرار دادن این تندیس در آرشیوش باشد. من و مهسا غفوریان بازیگر نمایش «حذفیات» و «پیانیستولوژی» که سرپرست گروه تئاتر «گیاه» نیز است، قصد داریم برای ادامه فعالیت هایمان از مشهد به تهران مهاجرت کنیم و من برای سکونت و کار در تهران نیازمند پول هستم.

وی اضافه کرد: این تندیس بسیار باارزش است و تا به حال چنین جایزه ای مخصوصا در بخش نمایشنامه نویسی در خراسان نداشته ایم اما من مجبور به حراج این جایزه هستم. متاسفانه این اتفاق برای بسیاری از هنرمندان شهرستانی رخ می دهد و این افراد در صورتی پیشرفت می کنند که به پایتخت بیایند. امیررضا کوهستانی اهل شیراز است اما اگر قرار بود همیشه در شیراز بماند شاید تا این اندازه پیشرفت نمی کرد البته کوهستانی یک استثنا و یک استعداد است اما افراد بسیاری وجود دارند که دغدغه مند و با استعداد هستند اما هیچ حمایتی از آنها صورت نمی گیرد و مسئولان ما نیز تنها زمانی از این هنرمندان حمایت می کنند که قرار باشد نام خودشان مطرح شود پس هنرمندان شهرستانی ما اگر قرار باشد دیده شوند و با افراد شناخته شده حوزه خودشان کار کنند باید در تهران ساکن باشند.

ضیاءچمنی در پایان متذکر شد: مدتی قبل نمایش «حذفیات» را در تهران اجرا کردیم که خوشبختانه با حمایت های الهام کردا و صابر ابر کار با استقبال مخاطبان روبرو شد. ما می دانیم که شرایط تئاتر کار کردن در تهران بسیار سخت تر از شهرستان است اما با آگاهی کامل می خواهیم این شرایط را تجربه کنیم چون همه تمرکز تئاتر در تهران است و اگر سال ها هم در شهرستان کار کنیم جای پیشرفت برایمان زیاد نیست.