انریکو روبوستی: نقاش جهان نیچه‌ای

مقدمه
انریکو روبوستی نقاش معاصر ایتالیایی سبک منحصر به فردی دارد. او با وفاداری به تکنیک چشم ماهی جهان‌اش را روایت می‌کند. تکنیک چشم ماهی، روشی است که در آن نقاش تصاویر را آنگونه بازنمائی می‌کند که چشم ماهی می‌بیند.

فیگورهائی که از مرکز به سمت کناره‌ها کشیده و پهن می‌شوند، تناسب آنها از میان می‌رود و فیگور را آنچنان زیر فشار می‌گذارد که گویی تا لحظه‌ای دیگر انسجام خود را از دست می‌دهد و تکه تکه می‌شود. فیگورهایی که می‌توان آنها را فیگورهایی در آستانه نامید. در آستانه انهدام. این تکنیک به نقاش این امکان را می‌دهد تا فرم و محتوا را اینهمان کند. فرمی که همزمان هم وحدت را بازنمایی می‌کند و هم در آستانه شکاف است؛ محتوایی که فاجعه را نشانه‌گذاری می‌کند. محتوایی که گویی آخرین لحظه‌های پیوستگی را بازنمایی می‌کنند و لحظه‌ای دیگر گسست آنرا دوپاره می‌کند.

روبوستی نقاش زندگی مدرن است و همچون جراح قلم به دست می‌گیرد تا فیگور انسان مدرن را سلاخی کند و روایت نیچه‌ا‌ی اخلاق بردگان را تصویر کند، روایتی از انسانی میان‌مایه که به تعبیر نیچه خدا را کشته است و از جهانی پسا‌خدائی سخن می‌گوید. انسانی که دیگر توان تولید معنا را ندارد و ایمانش را از دست داده است. زندگی در جهان ما را به سوژه‌ای میانمایه بدل کرده، انسانی که در چرخه مصرف و شهوت در حال گردش است و هربار بیشتر به درون حفره سیاه اخلاق بردگان سقوط می‌کند.

این مقاله می‌کوشد تا از دریچه مفهوم میان‌مایگی و اخلاق بردگان به معنای نیچه‌‌ای آن به آثار روبوستی نگاهی دیگر بیاندازد.

برای دانلود نسخه‌ی کامل مقاله روی تصویر کلیک کنید.