مصائب شیرین / نگاهی به فیلم کلاس هنرپیشگی
- توضیحات
- نوشته شده توسط حسام کاظمی
- دسته: یادداشت های روزانه فجر 31
- منتشر شده در 1391-11-20 00:19
علیرضا داوودنژاد کارگردان باتجربه سینمای ایران بعد از ساخت فیلم مرهم و موفقیت‌های آن فیلم، این بار در تجربه‌ای جدید و متفاوت بازگشتی دوباره به سینمای خانوادگی، شخصی و مورد علاقه خود داشته است و در تازه‌ترین ساخته‌ی خود، یکی از شخصی‌ترین و خانوادگی‌ترین آثار خود را کارگردانی کرده است.
کلاس هنرپیشگی یک "فیلم در فیلم" است. نمایش روند فیلمبرداری یک فیلم با حواشی آن با یک گروه آماتور از بازیگران که همگی از بستگان کارگردان هستند و درنقش‌های واقعی خود بازی می‌کنند. پروسه ساخت یک فیلم با ساختاری متفاوت به صورت پله به پله مانند کلاس درسی برای بازیگران این کار ترسیم می‌شود و همه چیز در مرز بین بازی و واقعیت شکل می‌گیرد.
فیلم در ابتدای خود روایتی به شدت سردرگم و مغشوش را پشت سر می‌گذارد با تعدد کاراکترها و داستانی غیر خطی، هرچه از زمان فیلم می‌گذرد و با شکل روابط و شخصیت‌ها بیشتر آشنا می‌شویم آن حس اولیه کمتر می‌شود و با داستان همراه می‌شویم و این مغشوش و درهم بودن به عنوان جزیی از کلیت کار تبدیل می‌شود تا این‌که به پایان دوگانه‌ای می‌رسیم. پایانی که دوروی یک سکه است، دنیای سیاه و مغموم که با اشک دختری جوان همراه می‌شود و پایانی دیگر که کارگردان به عنوان خالق این دنیایِ درهم ترسیم می‌کند و دنیا را عوض کرده و همه چیز به شادی و خنده ختم می‌شود.
فیلم در اوج سادگی خود متاثر از شرایط اجتماعی و اقتصادی پیرامون و شرایط فعلی جامعه است. مشکلات اقتصادی با بالا رفتن قیمت سکه و دلار و افزایش نرخ تورم، فشار اقتصادی زیادی را بر مردم تحمیل کرده است تا جایی که معیشت را دشوار ساخته است.
مسائل مطرح شده در این فیلم مصایبی است عمومی و مبتلا به همگی جامعه، گسستگی بنیان خانواده، مشکلات اقتصادی مردم و موضوعاتی از این دست که شاید در مقابل آن تنها باید با دیدی مثبت و عشق و امید به زندگی، نگاهی سهل و ممتنع و امیدوارانه به این مصایب داشت.
کلای هنرپیشگی اثری است ساده، مستقل و جمع و جور که با حداقل هزینه ساخته شده و هدف فیلمساز فقط ارضای حس درونی خود می‌تواند باشد که در فضای ترسیمی خود حرکت می‌کند و از ابتدا هم قرار نیست اتفاق بزرگی را سبب شود و دیدنش تجربه‌ای است که می‌توان با آن همراه شد یا قید آن را زد و آن را دوست نداشت.
