اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

از دشواری‌های «۱۷ ساله شدن» تا ناهنجاری‌های «لانتوری» / از آندره تشینه تا رضا درمیشیان در برلیناله 2016

 

شعار شصت و ششمین جشنواره فیلم برلین در پرتو بحران پناهجویی در اروپا «حق خوشبختی» برای همه انسان‌هاست. از «۱۷ ساله شدن» آخرین ساخته آندره تشنیه تا «لانتوری» فیلم بحث‌برانگیز رضا درمیشیان. آیا برلیناله توانسته است از عهده موضوع «حق خوشبختی» برآید؟ استقبال از فیلم‌های ایرانی در جشنواره فیلم برلین چگونه بوده است؟

 
یکی از مهم‌ترین فیلم‌هایی که در بخش اصلی جشنواره فیلم به نمایش گذاشته شد، «آتش در دریا ساخته جان فرانکو رزی‌ست. این مستند داستانی در جزیره لامپادوسا که در سال ۲۰۱۵ بیش از ۴۰ هزار پناهجو وارد آن شدند، فیلمبرداری شده است. در این فیلم بحران پناهجویی در اروپا زندگی یک پسربچه مرفه ۱۲ ساله به نام ساموئل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به نظر منتقدین  «آتش در دریا» از فیلم‌های برجسته جشنواره فیلم برلین به شمار می‌آید و مورد استقبال منتقدان هم قرار گرفته است. تم اصلی فیلم در کانون یک تضاد شکل می‌گیرد: تضاد بین زندگی آرام و بی‌دغدغه یک پسربچه مرفه از یک سو و تلاش گروهی از انسان‌ها که برای دستیابی به خوشبختی تن به انواع مخاطرات داده‌اند. این فیلم به لحاظ بیان سینمایی قابل تقدیر است و ممکن است جایزه هم بگیرد. در نشست خبری این فیلم منتقدان چهار – پنج دقیقه دست می‌زدند. با این‌حال به نظر من این فیلم احساسات تماشاگر را به بازی می‌گیرد.

 

«آتش در دریا» ساخته جان فرانکو رزی و «من نرو هستم» ساخته رفیع پیتز دو فیلمی هستند که در بخش اصلی برلیناله به طور مستقیم به بحران پناهجویی و مشکلات مهاجران می‌پردازند. «حق خوشبختی» به عنوان مهم‌ترین موضوع برلیناله اما بسیار فراگیرتر از بحران پناهجویی‌ است. برلیناله می‌خواهد نشان دهد که چگونه در اثر ناهنجاری‌های اجتماعی حق مردم نسبت به خوشبخت بودن پایمال می‌شود.

 

دیگر فیلم تازه اکران شده ددر برلیناله «17 ساله شدن» آندره تشینه است. آندره تشنیه که با ۷۲ سال سن سالخورده‌ترین کارگردان شصت و ششمین جشنواره فیلم برلین است در این فیلم عشق دو پسر نوجوان به نام‌های توم و دامیان به یکدیگر را نشان می‌دهد. فیلم در کوهستان آلپ، در جنوب فرانسه اتفاق می‌افتد. فیلم درباره بلوغ است و با خصومت بین دو شخصیت اصلی آغاز می‌شود: توم در یک خانواده مرفه پرورش پیدا کرده و دامیان یک پسر الجزایری‌تبار است که زنی فرانسوی او را به فرزندخواندگی پذیرفته. آن‌ها به یک دبیرستان می‌روند و از همان آغاز بین آن‌ها رقابت و خصومتی وجود دارد. علت این خصومت هم عشقی‌ست که این دو پسر نوجوان از قبول آن طفره می‌روند. در پایان، هنگامی که بلوغ اتفاق می‌افتد، این خصومت به عشق می‌انجامد. 

 

«لانتوری» رضا درمیشیان دیگر فیلم پر حرف و حدیث این روزهای برلین است. هر چند که به نظر می رسد این فیلم نتوانسته انتظارات منتقدان بین المللی را برآورده کند. به نقل یکی از منتقدان حاضر در بخش پارانومای جشنواره مشکل «لانتوری» این است که نتوانسته از بین این همه موضوع یک انتخاب درست کند. فیلم بین روایت مستند و داستانی سرگردان است و تعد شخصیت‌ها و موضوعات و نبودن یک محور مشخص بیینده را هم سرگردان می‌کند. یک رابین‌هود ایرانی که درباره شخصیت‌ها مدام توضیح می‌دهد. از این گذشته مسئولیت فردی هم در این فیلم مطرح نمی‌شود. شخصیت‌های این فیلم به ظاهر باهوش‌اند اما آرزوهای آن‌ها اصلاً بزرگ نیست.

 

شصت و ششمین جشنواره فیلم برلین تا ۲۱ فوریه ادامه دارد.

 

 

درباره نویسنده :
نام نویسنده: تحریریه آکادمی هنر

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما