گزارش شب سوم کن 2015 / «یک طبقه زیر» و «راه چهارم»
- توضیحات
- نوشته شده توسط امیر گنجوی
- دسته: گزارش و یادداشت‌های روزانه از کن
- منتشر شده در 1394-02-26 17:36
1. رادو مونتیان و گورویندر سینگ به ترتیب با فیلمهای " یک طبقه زیر" و "راه چهارم" مشخص کردند که چرا سینمای ایران برای اکثر فیلسمازهای روز دنیا قابلِ احترام است. فیلم رادو مونتیان بیش از اندازه من را یاد "امروز" میرکریمی انداخت. در این فیلم ما با یک شخصیت روبرو هستیم که بدون دلیل مشخصی کاری را که از او انتظار داریم انجام نمی‌دهد، پیرامون شخصیت و دلایل رفتاری او به وضوح در فیلم اطلاعات داده نمی‌شود و از این رو در تمام طول فیلم بیننده با این پرسش روبروست که واقعا دلیل کار این شخصیت چیست. در فیلم کدهای زیادی می توان برای درک رفتار غیر منتظره شخصیت دید، ولی نمی توان با قطعیت گفت که کدام کد مهم‌تر است. شاید تفاوت مهم با امروز در این باشد که پایان "یک طبقه زیر" کاملا باز است.
2. فیلم گوریندر سینگ، "راه چهارم"، یک ملودرام روزمره و نئورئالیستی پیرامون سیاست و اثرات ان در زندگی روزمره مردم است. تمامی داستان از دید اثرات جنگ بر یک سگ بیان می‌شود و سگ و مظلومیت او به صورت نمادی درامده در جهت بیان ستمهای وارده بر مردم هند در جنگ‌های فرقه‌ای . مکث‌های طولانی و توقف‌های زیاد دوربین بر روی شخصیت‌ها و همچنین منظره‌های بیاد ماندنی و شات‌های گیرا از صحرا و دشت کاملا بیننده را یاد سینمای روستایی-روزمره ایران و کارهای کیارستمی می‌اندازد. نحوه شات بندی در روستا بدون الهام گیری از نوری بیلگه جیلان نبوده. فکر می‌کنم یکی از زیباترین شات‌های سینمایی از جالیزارهای هندی و لحظات غرش اسمان در این فیلم شکل گرفته. افکت های تصویری و صدا در این شاتها دیدنی و شنیدنی است . با وجود زمان 2 ساعته فیلم، گذر زمان اصلا اذیت کننده نبود. تنها مشکل بزرگ فیلم نا اشنا بودن بیننده با تاریخ هند و جنگ های مذهبی بین فرقه‌هاست. پاره ای از اتفاقات تاریخی فیلم برای من واضح نبود و دانستن تاریخ هند کمک بزرگی در رمزگشایی از انها خواهد کرد. نکته عجیب در حینِ نمایش، حضورِ وزیر فرهنگ هند در سالن بود. آنجور که گفته شد، نگاه سیاسی فیلم مورد تایید دولت راست هند است و کارگردان هم از دولت با احترام یاد کرد. با دانستن این موضوع باید از خود سوال کرد که چرا این امر رخ داده؟ ایا پیام سیاسی فیلم به نحوی بوده که خطری برای کسی ایجاد نمی کند؟ ایا این موضوع که داستان در دهه 80 گذشته وتاریخی است تا حد زیادی از تیزی بار سیاسی اثر کاسته؟ و اگر این چنین است، ایا باید این فیلم را واقعا کار سیاسی خطاب کرد؟
