پدرو آلمادووار از فیلم‌تازه‌اش؛ «جولیتا» می‌گوید

 

 

فیلم های پدرو آلمودووار معمولا غوغایی ازرنگ و خنده اند. اما این کارگردان صاحب نام اسپانیایی در بیستمین فیلم خود فضای موقرتری را برگزیده تا آنجا که حتی لطیفه هایی که هنگام تمرین بازیگران فی البداهه مطرح شده بودند را حذف کرده است. «جولیتا» داستان مادر و دختری است که از یکدیگر بریده اند و احساس گناهی که هر دوی آنها را می آزارد.

به گزارش بخش نمایشی آکادمی هنر و به نقل از سرویس بی‌بی‌سی جهانی، فیلم براساس سه داستان کوتاه از مجموعه داستانی به نام "فراری" به قلم آلیس مونرو برنده نوبل ادبیات ساخته شده است.

 

«جولیتا» ابتدا قرار بود اولین فیلم آلمودووار به زبان انگلیسی باشد و حتی مریل استریپ نقش شخصیت اصلی را ایفا کند. ولی در نهایت آلمودووار تصمیم گرفت که داستان باید در کشورش، اسپانیا اتفاق بیافتد.

 

آلمودووار می گوید: "لحن این فیلم که با فیلم های قبلی من تفاوت بسیاری دارد، تا حد زیادی از منابع و موادی الهام گرفته که با آنها کار می کنم. می خواستم به چنین سوژه دردناکی نزدیک تر شوم. مصمم بودم این کار را بکنم و برایم خیلی سخت بود طنز و شوخی را که مانع تمرکز روی این کار می شد حذف کنم."

 

"هنگام تمرین موقعیت های خنده داری بوجود آمد ولی همه آنها را کنار گذاشتم. دنبال چیز قوی تری بودم، چیزی که منزه باشد و پیام داستان را منتقل کند." رنگ ها نیز برای انطباق با جوهره عاطفی فیلم به غیر از چند صحنه استثنایی در مجموع خاموشند. "سادگی و ریاضت در جنبه های ظاهری فیلم تجربه بسیار مهمی بوده و فکر می کنم برای اکتشافات سینمایی بعدی می تواند سنگ بنای خوبی باشد. ولی همواره در تمام فیلم هایم عنصر باروکی وجود خواهد داشت." "به عنوان نمونه از تصویری که کاغذ دیواری های نقش دار در فیلم خلق می کنند خوشم می آید. ولی در این فیلم تاجاییکه مقدور بود خودم را کنترل کردم. ولی حتی در سادگی ظاهری به سیاق من باز رنگ قرمز از قلم نمی افتد."

 

او در پاسخ به این سئوال که دلیل جذب شدنش به داستانهای آلیس مونرو چه بود گفت: "واقعا زنان این داستان را بخوبی درک می کنم. البته آنها زن هستند ولی در عین حال داستانهای آنها مربوط به مناسبات والدین و فرزندان، مسایل خانوادگی مثل ازدواج و داستان هایی است که واقعا به آنها علاقمندم." ولی او احساس می کرد که داستان اصلی چیزی کم دارد."در داستان های آلیس مونرو احساس گناه وجود ندارد . من آن داستان را به فرهنگ خودم، فرهنگ اسپانیایی منتقل کرده ام."

 

آلمودووار سابقا گفته است که هالیوود "قدر زنان مسن را نمی داند." شاید به همین خاطر است که بازیگر شخصیت اصلی فیلم او یعنی اما سوارز هنرپیشه ۵۵ ساله اسپانیایی است. آدریانا اوگارته نیز نقش همین شخصیت در دوران جوانی را بازی می کند.  انتقال بین دو دوران زندگی این شخصیت در یک حیله ظریف سینمایی روی می دهد، در لحظه ای که هنگام خشک کردن موهای او توسط دخترش آنیتا، حوله (که البته سرخ رنگ است) از سر این زن می افتد.

 

آلمودووار می گوید: "موافق نیستم که یک بازیگر سنین مختلف یک شخصیت را بازی کند. به تاثیر گریم و آرایش برای نشان دادن آثار بالا رفتن سن اعتماد ندارم و تقریبا غیرممکن است که زن جوان و ۲۵ ساله ای بتواند ظاهر یک زن ۵۰ ساله را نشان دهد." "موضوع چروک های صورت نیست، چیزی عمیق تر از این حرف هاست، گذشت زمان چه در برون و چه در درون انسان است." آلمودووار می گوید به خاطر چند صحنه مهم از فیلم حقوق معنوی داستان های را خریدار کرده است. این صحنه ها مربوط به آشنایی خولیتا (شخصیت اصلی فیلم) با دو مرد در قطار است که هر کدام از آنها نقش کاملا متفاوتی در زندگی این زن ایفا می کنند.

 

"این صحنه ها بسیار عاطفی و عاشقانه هستند. زنی در یک قطار از نظر پردازش سینمایی خارق العاده است."  یک عنصر مهم دیگر این است که در داستان های آلیس مونرو زنان نقش محوری دارند. آلمودووار می گوید:"رابطه مادر و دختر مرا مجذوب می کند و همینطور رابطه خواهران و برادران. بطور کلی روابط خانوادگی برای من بسیار جذابند." "در مورد مادرها و داستانهایی که شخصیت اصلی آنها زنان هستند فیلم های زیادی ساخته ام. ولی شخصیت خولیتا با شخصیت مادران در فیلم های قبلی مثل «بازگشت»، «کفش های پاشنه بلند» و یا «گل اسرار من» هیچ شباهتی ندارد." "جولیتا برای من به عنوان یک نویسنده بسیار جالب است. او مادر آسیب پذیری است. او قدرت شخصیت های زن در فیلم ها قبلی من را ندارد. او از شدت گناه بیمار است. برای خولیتا گناه یک بیماری ارزشی است و این بیماری به دخترش نیز سرایت می کند."

 

پدرو آلمودووار علاوه بر بیش از صد جایزه و یا نامزدی برای جوایز سینمایی دیگر تاکنون یک جایزه اسکار و چهار جایزه بفتا در کارنامه خود دارد. در حال حاضر موسسه فیلم بریتانیا فصلی از برنامه های خود را به آثار این فیلمساز اختصاص داده است. دوستداران او می توانند مطمئن باشند که با وجود این همه فیلم آلمودووار قصد ندارد از سرعت فیلمسازی خود بکاهد. حین گفتگو او به چند طرح فیلمسازی برای آینده اشاره کرد و افزود: "صدها شاید هزاران فیلم در مورد رابطه مادران و دختران وجود دارد ولی من به ساختن فیلم در مورد این روابط ادامه خواهم داد."