سرنوشت مشترک پس از مرگ

«کمدی الهی: بهشت، برزخ، دوزخ» نام جدیدترین نمایشگاه کالج هنر ساوانا و موزه‌ هنر از هنرمندان آفریقایی است.

به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر به نقل از اینترویو مگزین، کمدی الهی که در موزه‌ی هنرهای معاصرفرانکفورت آغاز به کار کرد در ماه آوریل در اسمیتسونیان به کار خود ادامه خواهد داد و آثار متنوع هنرمندان آفریقایی و هنرمندانی که به جمعیت یهودیان پراکنده‌ی آفریقا تعلق دارند را به نمایش خواهند گذاشت. این آثار در ارتباط با سه بخش شعر حماسی دانته آلیگری است. سرپرستی مدعوین بر عهده‌ی سیمون جامی است، منتقد و نویسنده‌ی سرشناسی که سرپرستی غرفه‌های اولین نمایشگاه آفریقا را در دوسالانه‌ی ونیز بر عهده داشت.

سیمون جامی در مورد «کمدی الهی: بهشت، برزخ، دوزخ» جدیدترین نمایشگاه کالج هنر ساوانا و موزه‌ هنر می‌گوید این یک نمایشگاه آفریقایی نیست بلکه نمایشگاه هنر معاصر است که در آن هنرمندان یک مجموعه‌ی آفریقایی را به نمایش می‌گذارند.

او در ادامه می‌گوید این نمایشگاه نه در مورد دانته بلکه در مورد زندگی دسته‌جمعی پس از مرگ است. تا نشان دهد بهشت، برزخ و دوزخ به همگان تعلق دارد.  این نمایشگاه وسیله‌ای برای به روز رسانی تصویرسازی‌های دانته از زندگی پس از مرگ در قرن چهاردهم میلادی است. جانی قصد دارد که مفهوم ابدیت را از طریق دیدگاه‌های هنری بین‌المللی بی‌شماری جهانی کند. او نمایشاه را به سه بخش مجزا(شامل بهشت، برزخ و دورخ) تقسیم کرده است. که بزرگترین آن در موزه‌ی تاریخی SCAD واقع است. این سه بخش بازتابی از کمدی الهی دانته هستند. هر بخش رنگ مختص به خود را دارد. سفید برای بهشت، قرمز برای برزخ و سیاه برای دوزخ. انتخاب این رنگ‌ها با مطالعاتی که در زمینه‌ی علم کیمیا و تحقیقات اولیه در مورد متافیزیک انجام می‌شود گره خورده است. جامی نقل‌قول‌هایی از حماسه‌ی دانته انتخاب کرده است که طی این سفر متعالی بصری بیننده را به سمت آنچه انتظار او را می‌کشد رهنمون کند. او همچنین قطعاتی از  آثار هنرمندان نامدار آفریقایی همچون جین الکساندر، یینکا شونیبر و وانگ چی موتو و همچنین هنرمندان باسابقه‌ی دیگر مانند ژوئل آندریا میروزا، دیمیتری فاگبهون، وانگی هاتر و موآتاز نصر را با هم ترکیب کرده است.این قطعات لزوماً و به طور مستقیم نشان‌گر دین یا زندگی پس از مرگ و در ارتباط با آن‌ها نیستند در عوض به ارتباط مفاهیمی همچون فراگیری و ابدیت با تجریبات تنسان می‌پردازند. شونی بر در اثرش به نام «چگونه می‌توان دو سر را همزمان منهدم کرد»--که در بخش بهشت این نمایشگاه قرار دارد—یک دوئل وسترن تاریخی را با پوشاندن لباس‌های سنتی آفریقایی به چهره‌های ناشناس بازسازی ‌می‌کند و به تفسیر طیف گسترده‌ای از هیجانات انسانی می‌پردازد. از طرف دیگر «گنبد» اثر نصر—واقع در بخش دوزخ نمایشگاه—دعوت‌نامه‌ای به شکل ساختمان است که با گرمای داخلی روشن شده و لبه‌های آن را شیشه‌های شکسته تشکیل می‌دهد. طرحی که در آن با کمک ساده‌ترین وسایل رفاهی، یاس و دسترسی‌ناپذیری همزمان به تصویر کشیده می‌شود. حتی آثاری که در آن‌ها تم‌های مذهبی به وضوح قابل مشاهده است مانند «Refregerium» اثر فاگبهون نیز چنان عمیق به مفاهیم انسانی می‌پردازند که از درک معنویت‌های فردی قدم فراتر گذاشته و بیشتر به تعریف انسان و فانی بودن او در مدرنیته اشاره می‌کنند.