نمایش آثار انج اسمیت در گالری هاوزر

 گالری هاوزر و ورث مجموعه‌ی جدیدی از نقاشی‌های انج اسمیت را در معرض دید عموم قرار داده است. این اولین نمایشگاه هنرمند در لندن از ۲۰۱۱ به بعد است.

اسمیت سه سال را وقف خلق این مجموعه کرده است، که برای نخستین بار رونمایی می‌شود. این نقاشی‌ها که از نظر جزئیات، رنگ و بافت بسیار غنی هستند از منابع متعددی برداشت شده‌اند. وضعیت‌های روحی و روانی، طبیعت، خرده‌فرهنگ‌های صنعت مُد و تاریخ نقاشی، تنها بخشی از اشارات چندلایه‌ی این آثار هستند. ویژگی مشخصه‌ی این نمایشگاه مطالعات هنرمند در مورد نقطه‌ی تعلیق و انتقال است. عنوان نمایشگاه، «فسفر بر کف دستان» به شعری از والاس استیونز (۱۸۷۹-۱۹۵۵) اشاره دارد. در این شعر عناصر طبیعی در قالب اشکال جدیدی ظاهر ‌می‌شوند. نقاشی‌های جدید اسمیت مشتمل بر مضامینی چون مرگ و اشتیاق، جنسیت و زبان، مرزهای متغیر و فروپاشی را مورد بررسی قرار می‌دهند. اسمیت تعاریف سنتی چهره‌نگاری، منظره‌سازی و نقاشی طبیعت‌ بیجان را بی‌اعتبار می‌کند و اجازه می‌دهد عناصری از هر‌یک از این ژانرها همزمان در کار وجود داشته باشند.

او در گروهی از آثار که آنها را «نقاشی‌های موزه‌ای» می‌نامد، پرتره‌هایی را خلق می‌کند که مدل و پیکره‌ای در آنها کشیده نشده است، اما حضور مدل با چینشی از اشیا احساس می‌شود. در کاری با عنوان «کهکشان زندگی شبانه»، یک هدفون شکسته، ته‌سیگار و مهره‌های یک گردنبند پاره‌شده در مقابل پارچه‌ی معلقی به تصویر کشیده شده است. روی این پارچه‌ی ظریف سوزن‌دوزی شده، اشکال و نمادهایی دیده می‌شود. اسمیت در پرتره‌هایش، از پیکر انسان به‌عنوان وسیله‌ای برای مطالعه‌ی وسیع‌تر هویت و آداب اجتماعی بهره می‌گیرد. در اثری به نام «کَمو»، فردی از پشت یک عینک رنگی به مخاطب خیره شده است. سیب گلوی برجسته‌ی فیگور در کنار لکه‌های لوازم آرایش روی لب او، به‌عنوان تدبیری برای برهم‌زدن نقش‌های جنسیتی مرسوم، در کنار هم قرار گرفته‌اند. اسمیت از این پیکره‌ با هویت جنسی نامعلوم برای حرکت به سمت ابهام، اضطراب و بیگانگی استفاده می‌کند. در این کارها او بر این امر اذعان دارد که چگونه پوشش به‌عنوان ابزاری برای نشان‌دادن یک هویت خاص به کار می‌رود.