به مناسبت دریافت جایزه اسکار توسط لئوناردو دی کاپریو / چرا دی کاپریو بازیگر بزرگی است؟

 

لئوناردو دی کاپریو به خاطر بازی در فیلم «از گور برگشته» بالاخره در پنجمین نامزدی برای بهترین بازیگری، جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اصلی را دریافت کرد. با این همه او هنوز هم بازیگر اسرار آمیزی است. بیش از بیست سال پیش اگنیشکا هلند کارگردان درام تاریخی «کسوف کامل» که آن را براساس نمایشنامه کریستوفر همپتون در مورد زندگی دو شاعر به نامهای آرتور رمبو و پل ورلن ساخت، با دی کاپریو جوان آشنا شد. او می گوید حتی در آن زمان غریزه طبیعی یک بازیگر سینمایی در دی کاپریو مشهود بود.

 
داستان این درام که در فرانسه قرن نوزدهم اتفاق می افتد، علاقه شدید ورلن به رمبو است که یک دهه از او جوانتر است. رابطه آن دو ترکیب پیچیده ای از وابستگی عاطفی، اعتیاد، بلندپروازی ادبی و سکس بود. قرار بود ریور فینیکس نقش رمبو را بازی کند ولی او در سن ۲۳ سالگی درگذشت. اگنیشکا هلند کارگردان لهستانی تبار، مطمئن بود که لئوناردو دی کاپریو باید نقش رمبو را بازی کند.  او می گوید:"لئوناردو در انتخاب نقش هایش همیشه جسور بود. او کنجکاو بود و می خواست عرصه های جدیدی را کشف کند." "نکته دیگری هم وجود داشت. پدرش جورج که روی او تاثیر فراوانی داشت، عاشق آرتور رمبو بود. او حتی در مورد ابسینت، مشروب الکلی مرسوم در محافل ادبی پاریس، کتابی را ویراستاری کرده است. به نظر او پسرش به هیچ وجه نمی بایست ایفای این نقش را رد می کرد." "من در مغازه ای تی شرتی پیدا کردم که روی آن تصویر رمبو را چاپ بود و چهره ریمباد کاملا شبیه لئوناردو بود. تی شرت را برای مدیر برنامه های لئوناردو فرستادم و این آغاز رابطه ما شد."

 

اما فیلم «کسوف کامل» با داستان سنگین و صحنه های عاشق بازی رمبو و ورلن (با بازی دیوید تیولیس) برای دی کاپریو، بت جدید سینما دوستان جوان آمریکا، فیلم مناسبی نبود. هلند می گوید: "احتمالا لئوناردو در آن زمان ۱۹ ساله بود. ولی حتی لحظه‌ای هم احساس نمی کردم که با بازیگری تازه کار مواجه ام. او از بالغ ترین بازیگرانی بود که با آنها کار کرده ام. جوانی او خارج از صحنه مشهود بود، گاهی اوقات در مورد غذایش یا موضوعات دیگر شوخی و شیطنت می کرد." "بازی او را در فیلم «زندگی این پسر» در کنار رابرت دنیرو و در فیلم «چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می دهد» (هر دو محصول ۱۹۹۳) دیده بودم. استعداد او مشهود بود. پس از مرگ ریور فینیکس من کاملا مطمئن بودم که لئوناردو جالب ترین بازیگر جوان آن دوره است. فکر می کنم بدون او من هرگز این فیلم را نمی ساختم."

 

"در آغاز داستان می خواستم او بازی در نقش یک پسر ۱۶ ساله را ارائه دهد. او به شکلی می توانست این نقش را بازی کند ولی در عین حال از درون کاملا بالغ بود. من مدت ها فیلم را ندیده بودم ولی اخیرا آن را برای گروهی دانشجو نمایش دادم. هنوز هم بازیگری او مرا شدیدا جذب کرد و فکر می کنم یکی از بهترین نمونه های بازیگری اوست." "امروزه داستانهای مربوط به رابطه همجنسگرایان عمومیت بیشتری پیدا کرده است. ولی در آن زمان می دانستم که برای پسری اهل کالیفرنیا ایفای نقش در چنین داستانی ساده نخواهد بود. دیوید تیولیس در این مورد کمک بسیار موثری بود."

 

هلند می گوید دی کاپریو هیچگاه پیرو سبک کلاسیک بازیگری آمریکایی نبوده که از تجارب شخصی خود برای ساختن هویت درونی شخصیت استفاده می کنند."اما او روشهایی به کار می برد که برای بیننده و حتی برای کارگردان کاملا اسرار آمیز است. به او روی پرده نگاه کنید و در لحظه ای که مقابل دوربین قرار می گیرد کاملا به شخصیت داستان بدل می شود." استیسی ویلسون هانت گزارشگر سینمایی مجله نیویورک، معتقد است نامزدی دی کاپریو و دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد در اسکار امسال فقط به خاطر بازی در فیلم «از گور برگشته» نیست. "فیلم خوبی است ولی در هالیوود این نظر وجود داشت که لئو از مدتها پیش لیاقت دریافت یک جایزه مهم را داشت. طی ده سال گذشته برخلاف بازیگرانی مثل تام هنکس، تام کروز و یا ویل اسمیت او هیچ فیلم بد یا پیش پا افتاده ای بازی نکرده است. و مردم لئو را دوست دارند و این در بردن جایزه در هالیوود تاثیر فراوانی دارد."

 

"لئو اسرار آمیز است و مردم اسرار آمیز بودن را دوست دارند. او با وجود هوس‌بازیهای عاشقانه‌اش با مدلهای سرشناس در مجموع توانسته زندگی خصوصی خود را از انظار عمومی دور نگاه دارد. در سالهای اخیر نیز اولویت او فعالیت های مدنی و اجتماعی است و این را می توان به خوبی در صحبت های او احساس کرد. این جنبه از زندگی لئو فقط تظاهر نیست او میلیون های دلار به نهادهای خیریه ای که در زمینه محیط زیست فعالیت می کنند وقف کرده است." "مردم فاصله ای را که او با صنعت فیلم سازی حفظ کرده تقدیر می کنند. سال گذشته در مراسم سالانه اتحادیه بازیگران سینما بودم که به خاطر فعالیت های بشردوستانه لئو از او قدردانی شد. احتمالا چون مراسم از تلویزیون پخش نمی شد او خیلی راحت صحبت می کرد. صحبت های او در مورد پدر و مادرش، به خصوص که آنها هم در میان حاضران بودند، خیلی عاطفی بود و از آنها به خاطر نیرویی که به او داده اند تشکر کرد."

 

"پدر و مادرش سبک زندگی بسیار راحتی داشتند و این به او امکان داده که شخصیت خود را بسازد. می توان دید که هنوز هم با آنها رابطه بسیار نزدیکی دارد." "او یاد گرفته از رسانه ها برای مسائلی که به آنها علاقمند است استفاده کند. به همین خاطر دوستانش در هالیوود افرادی مثل مارک روفالو هستند که او هم فعال مدنی پرتلاشی است. به خاطر همه این نکات است که فکر می کنم لئو همیشه اسرار آمیز خواهد بود. یا چیزی را در خود پنهان نگاه می دارد و یا اکنون به شدت بالغ شده است." هلند می گوید حتی در دهه نود وقتی که مشغول فیلمبرداری «کسوف کامل» بودند، می دید که دی کاپریو نمی خواست نماد جوان پسند سینما باقی بماند هر چند هنوز دو فیلم «رومئو و ژولیت» و «تایتانیک» را بازی نکرده بود.

 

"لئوناردو می خواست مرد بشود. می دانم که جثه لاغر و بچه گونه و تقریبا دو جنسیتی را دوست نداشت. بعد از تایتانیک می خواست نشان دهد که بازیگر جدی است و می تواند نقش های بزرگ و جدی بازی کند. اما در فیلم ما و در تایتانیک او روی پرده بسیار زیباست. و لئوناردو در شوخ طبعی و طعنه استعداد خوبی دارد، هر چند هیچکدام از اینها در فیلم «از گور برگشته» جایی ندارند." از نگاه هلند، چرا برخلاف بسیاری از بازیگران که در آغاز فعالیت سینمایی خود به شهرت می رسند زندگی خصوصی دی کاپریو در انظار عمومی هیچگاه از مسیر درست منحرف نشده است؟

 

"ما فیلم کسوف کامل را در پاریس، بروکسل و جیبوتی ساختیم ولی هر کجا که می رفتیم کاملا مشخص بود او در زندگی شخصی خود بنیان های محکمی دارد. او به ریشه های خود و خانواده اش وفادار بود و هنوز هم وفادار است. او به افراد نه به خاطر ثروت و شهرتشان بلکه به خاطر خصوصیات انسانی آنها احترام می گذارد. او آدم از خود راضی نیست." "وقتی کسی استعداد ویژه ای دارد می توان گفت خدادادی است. شکی نیست که او طی این سالها برای پروراندن این استعداد زحمت کشیده است. ولی اگر به گذشته نگاه کنیم می بینیم که حتی قبل از «کسوف کامل» و از ابتدای بازیگری او این استعداد ویژه را داشت."