اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

درباره‌ی «اهریمن نئونی» که کن 2016 را شگفت‌زده کرد

 

،یلم the neon demon نیکلاس وندینگ رفن

 


کار در حرفه‌ی مدلینگ همواره می‌تواند جذاب باشد. موضوعی که نیکلاس ویندینگ‌رفن را واداشته که تا در آخرین ساخته‌اش به سراغ جهان آن برود. حرفه‌ای به واقع با اعتماد بنفس و تجربه عجین است. و چه بسا جذابیتی که می‌تواند عامل تباهی‌ها و سقوط‌های اخلاقی در همین حیطه باشد.


«اهریمن نئونی» جدیدترین فیلم سازنده‌ی فیلم درخشان «درایو» داستان رعب‌آوری از جهان مدلینگ تعریف می‌کند. فیلم در اولین اکران جهانی‌اش در فستیوال فیلم کن واکنش‌های بسیار متناقضی را میان متنقدان برانگیخت. عده‌ای آن را در حد «درایو» ستودند و عده‌ای دیگر آن را تهوع‌آور خواندند. در هر صورت در برخورد اول و با توجه به رویکرد روانکاوانه‌اش به کاراکترهایش مخاطب را به یاد درام دلهر‌آور دارن آرونوفسکی در مورد هنر باله در «قوی سیاه» می‌اندازد هر چند و مشخصا در این مورد کم‌عمق‌تر از آن ردیابی می‌گردد.

 


در هر صورت مولف دانمارکی سینمای معاصر در «اهریمن نئونی» صرفاً به «قوی سیاه» آرونوفسکی ارجاع نمی‌دهد. بلکه فیلم او در حالت کلی درهم‌آمیختگی درخشانی است از سینمای جالوی ایتالیا و فضای سورئالیستیک سینمای فیلمساز شیلیایی؛ آلخاندرو خودوروفسکی. همچنین فیلم به طور زیرمتنی روایت تازه‌ای از اسطوره‌ی نارسیوس یونانی را نیز از خود بروز می‌دهد. فیلم همچنین ارجاع آشکاری به یکی از داستان‌های والریان بورووسکی با عنوان کنتس دراکولا دارد. بورووسکی در این داستان با دستاویز قرار دادن زندگانی جنایت‌کارانه‌ی الیزابت باتوری؛ ملکه‌ی مجار داستان دلهره‌آور خود از کشته شدن دخترکان باکره‌ی مجاری را روایت می‌کند. الیزابت باتوری متولد ۷ اوت ۱۵۶۰ بود و در ۲۱ اوت ۱۶۱۴ درگذشت. وی از اشراف زادگان خانواده باتوری در پولند بود. اگرچه در عصر مدرن الیزابت باتوری را قدرتمندترین قاتل زنجیره‌ای زن در تاریخ می‌دانند، اما تردیدهایی بسیاری در مورد گناهکار بودن او وجود دارد. در هر صورت از او با القاب «کنتس خون» یا «ملکه خون» یاد می‌کنند . بر اساس اسناد تاریخی، الیزابت باتوری قربانیان خود را به روشهای وحشتناکی می‌کشت و سپس خون قربانیان خود را می‌نوشید و با آنها حمام می‌کرد تا به این طریق جوانی خود را تا ابد حفظ کند .الیزابت باتوری که از خانواده شاهنشاهی پولند بود، بعد از آشکار شدن جنایت‌هایش در سال ۱۶۱۰ میلادی در قصرش زندانی و بعد از۴ سال به مرگ طبیعی در گذشت.

 

فیلمنامه‌ی «اهریمن نئونی» توسط مری لاوز و پولی استنهام و به گونه‌ای نگاشته شده است که تنها فیلمسازی همچون ویندینگ رفن می‌توانسته آن را بسازد. در فیلم جسی دخترک شانزده ساله و بسیار زیبایی است که توسط یک آژانس مدلینگ به صنعت مد و زیبایی لس‌آنجلس معرفی می‌شود. البته جسی به خاطر اینکه بتواند وارد این فضا بشود خود را نوزده ساله معرفی می‌نماید. جسی در یک متل اقامت دارد که سرپرستی‌اش با یک قاتل شهوت پرست با بازی کیانو ریوز است. دوست پسر جسی نیز یک عکاس آماتور است که به قول خودش نقش زیادی در ورود جسی به صنعت مدلینگ داشته است. اما این ابتدای قضییه است. جسی در اولین حضورش در یک شوی مدلینگ متوجه می‌شود که رفته رفته در حال تغییر است. رفن و فیلمبردارش ناتاشا این تغییر فیزیکی را در فیلم به واسطه‌ی تصاویر آینه‌ای خیره‌کننده به صورتی انتزاعی نشانمان می‌دهند. در ادامه رقبای جسی او را به عنوان یک تهدید علیه خود می‌شمارند. به واقع این حسادت در صنعتی که ممکن است شما در 21 سالگی از آن بازنشسته شوید، چیز بدیهی‌ای هم هست. در هر صورت فیلم از این نقطه به بعد سعی می‌کند که تا نکاه انتقادی‌اش به انگاره‌ی کالاوارگی دخترکان در این صنعت را برجسته‌تر سازد. رقبای جسی در تلاش هستند که تا هر طوری که شده او را از ادامه‌ی حضور در این صنعت منصرف سازند. البته می‌توان حدس زد که رفن این خواست کسر شدن را در فیلم چگونه نشانمان می‌دهد. این در حالی هم هست که جسی در فیلم با سرپرست متل نیز درگیر است. به واقع در انتهای فیلم رفن است که او جنون حاکم بر سینمای خود را با فرمالیزه‌ترین شکل ممکن نشانمان می‌دهد. چیزی شبیه به پرداخت‌های پر زرق و برق خشونت در فیلم «تنها خدا می‌بخشد». هر چند که باید چیزهای مشمئزکننده‌ای همچون مرده‌خواری را نیز به این «اهریمن نئونی» اضافه نمایید.

 

در هر صورت «اهریمن نئونی» از نقطه نظر پرداخت پرزرق و برق و وسواس‌گونه‌ی فرمال بسیار درخشان است. رفن نشان داده است که فیلمسازی صاحب سبک و مولف است. او در «اهریمن نئونی » مشخصاً یک فیلم هارور ساخته است. فیلمی که در سرتاسر داستان‌اش شما را نه با موجوداتی ماورائی و فرازمینی که با واقعیات موجود در یک صنعت بسیار جذاب می‌ترساند. صنعتی که به واقع شما ممکن است هر روز با آن سر و کار داشته باشید. البته باید اضافه کنم که مخاطبان حاضر در جشنواره‌ی کن برای دیدن این فیلم اطمینان نداشتند. اما شما ممکن است این اطمینان را برای دیدن فیلم جدید ویندینگ رفن داشته باشید.

 

درباره نویسنده :
نام نویسنده: تحریریه آکادمی هنر

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما