استودیوی جاکومتی: 5 چیزی که نمیدانید
- توضیحات
- دسته: یادداشت سایر هنرها
- منتشر شده در 1394-10-22 16:52
در مابین دهههای 20 و 30میلادی استودیوها در پاریس مکانی اساسی برای تجارت محسوب میشدند. آنها در طول شبانهروز محلی بودند برای ورود خروج خریداران، دلالان، هنرمندان، نویسندگان و بازدیدکنندگان دیگر. کتاب مایکل پاپیات؛ استودیوی شخصی هنرمندان که در سال 2010مشخصاً در مورد استودیوهای پاریسی در آمد نکاتی جالب را در مورد استودیوی مخصوص جاکومتی به خوانندگان میگوید.
1) به عنوان یک هنرمند جوان، جاکومتی در سال 1926 اتاقی بیست متری را در پاریس اجاره کرد. جاکومتی خود بعدها تجربهی زندگی کردن و کار در این اتاق را چیزی شبیه به تجربهی قرار گرفتن در یک گور میدانست. هر چند که معتقد بود که بهترین سالهای عمرش به عنوان یک هنرمند را در به زعم خود این دخمه سپری کرده است.
2) در سال 1959 مارلنه دیتریش پس از دیداری که با جاکومتی در یک کافه در پاریس داشته است، از سوی هنرمند مجسمهساز دعوت شده است که استودیوی شخصی او را هم ببیند. دیتریش بعدها گفت که جاکومتی را در استودیوئش در حالی دیده که در بالای نردبانی ایستاده بوده و داشته بر روی اثر جدیدش کار میکرده. گویا دیتریش از مشاهدهی دخمهی کوچک جاکومتی شدیداً متاثر شده بوده چون به دلیل تعدد مجسمههای تکمیل شدهی هنرمند جای کافی برای ایستادن بیش از سه نفر را نداشته است.
3) زمانی که در سال 1966 جاکومتی مُرد، استودیوی او پر از آثاری بود که به زعمی هنوز کامل نشده بودند. پاپیات استودیوی جاکومتی را در کتاباش با عنوان مخزن یا مدفن مینامد. او در ادامه مینویسد که تعدد آثار جاکومتی در این استودیو نشان میدهد که دستان معجزهگر او هرگز از خلق کردن نایستادهاند.
4) برخلاف استودیوهای سایر هنرمندان در این دوره استودیوی جاکومتی هیچ اثری از هنرمند دیگری را در خود پذیرا نبوده است. به واقع جاکومتی هرگز علاقهای به خریداری آثار دیگر هنرمندان مشهور همدورهاش نداشته است. در استودیوی او صرفاً میشد آثار خود هنرمند را پیدا کرد.
5) بر طبق ادعای کتاب پاپیات یکی از ملاقاتکنندههای ویژه و منظم استودیوی جاکومتی در پاریس ساموئل بکت بوده است. این دو هنرمن همدیگر را برای اولین بار در سال 1937 در پاریس دیدند. پاپیات ادعا میکند که بکت فیگور مجسمههای جاکومتی را بسیار دوست میداشت و آنها را اشیائی از نظر مفهومی غیرقابل حل مینامید. پاپیات همچنین در کتاباش نوشته که بسیاری از ملاقاتهای این دو در سکوتی اعجاب اور طی میشده است. آنها مدتی مدید در استودیوی کوچک جاکومتی مینشستند بی آنکه سخنی بگویند.
منبع سایت تلگراف