عصبانی نیستم در حالی که عصبانیم / از سری یادداشت های فجر 32

فيلم عصباني نيستم در ادامه تجربيات فرم گراي رضا درميشيان رقم خورده و ادامه اي بر اثر قبلي اين فيلمساز  -یعنی بغض- است. اين تشابه فرمي حتي در دكوپاژ و نوع قاب بندي برخي تصاوير به چشم مي خورد و فيلمساز با انتخاب موضوعي ملتهب از وضعيت سياسي و اقتصادي چند سال اخير به بازيگوشي هاي دلنشيني در فرم دست مي زند. دوربين سيال و ساختار صدا به عنوان عنصري مزاحم به بافت جامعه اي درگير در چرخه ماديات كمك مي  نمايد. همچنين استفاده مكرر از تصاوير فست موشن و اسلوموشن به جنون نهفته در شخصيت نويد كه اجراي مناسبي با بازي نويد محمدزاده يافته، ياري مي رساند.

نويد، نماينده اي از قشري نامحدود تعريف مي گردد كه مشكلات متعدد از وضعيتي بي ثبات به گستره ذهني شان رسوخ يافته و توان حركت را از آنها سلب نموده است. فيلمساز اما چنان غرق در احوال بغرنج قهرمان عاصي اش بوده كه اجرايي متضاد با نام فيلم داشته و به عصبي ترين شكل به بيان انتقادات مي پردازد و اثري را كه مي توانست به نمونه اي درخور توجه از همراهي مناسب فرم در دل روايت باشد به فيلمي سراسر شعارگونه بدل مي سازد. فيلمي كه براي نمايش آتش خشم قهرمان خسته اش، اقدام به صدور بيانه هاي مختلفي از همراهي تصاويري سياه با صداهايي  از دايره سياستمداران مي نهد. پايان بندي فيلم  هم يكي از دورترين سكانس هايي است كه خارج از محدوده ي نگاهي هنري رخ مي دهد و فيلم با انباشتي از شعارهاي سياسي به يكباره ناتمام مي گردد.

درباره نویسنده :

نام نویسنده: مرتضی اسماعیل دوست

فعالیت‌های مطبوعاتی در رسانه‌های مختلف

فعالیت‌های هنری: ساخت فیلم کوتاه، نگارش فیلمنامه و داستان