نگاهی به فیلم طبقه حساس / از سری یادداشت های فجر
- توضیحات
- نوشته شده توسط هدیه میرزاده
- دسته: یادداشت فجر 32
- منتشر شده در 1392-11-21 13:36
کمال تبریزی پس از توقیف دو فیلم پاداش و خیابان‌های آرام که هر دو ستایش شده است به سراغ یک همکاری مشترک دیگر با پیمان قاسم خانی رفته است تا شاید بتواند خاطره فیلم خوب‌شان یعنی مارمولک را زنده کنند. این محصول کمدی ولی به هیچ وجه راضی کننده نیست و در کل در کارنامه تبریزی حرفی برای گفتن ندارد. شاید عوامل فیلم از خندة تماشاگران خود راضی باشند ولی آیا خنده ملاک یک فیلم خوب و بد است؟
طبقه حساس داستان زندگی مردی (با بازی رضا عطاران) است که آن‌قدر غرق کار و رفاقت است که به همسرش هیچ اهمیتی نمی‌داده است و پس از مرگش (که فیلم با مرگ همسرش آغاز می‌شود) نیز به یک سفر تفریحی می‌رود. پس از سفر متوجه می‌شود قبر همسرش به شخص دیگری نیز فروخته شده و شخص فروشنده کلاهبردار بوده است. با وجود این‌که برای مرد، همسرش اهمیتی نداشته به دلیل اعتبار و غیرت‌اش نمی‌خواهد همسرش در زیر قبر مرد غریبه‌ای خاک باشد. مرد دست به هر کاری می‌زند از مشاجره، شکایت تا نبش قبر.
فیلمنامه قاسم‌خانی بسیار داستان‌های فرعی و در کل در داستان اصلی‌اش روایت کم دارد. فیلم هیچ کش‌مکشی در روایت ندارد هر چه هست یک بازی موش و گربه‌ای بین مرد و غریتش و زن متوفای دیگر (با بازی بهاره رهنما). شوخی‌ها نیز از نوع موقعیت‌های مارمولک نیست و بیشتر به شوخی‌های سطحی تئاترهای آزاد و در سبک به شوخی‌های تلویزیونی نزدیک است. یکی از بزرگترین مشکلات فیلم، فیلمنامه است درست جایی که همه انتظار داشتند قاسم‌خانی وجه اعتبار آن است.
رضا عطاران سال بدی را پشت سر گذاشته است با این‌که انتظار می‌رفت او نیز یک بازی درخشان ارائه کند، گرچه از ایفای نقش‌های دیگر در جشنواره ممکن است بهتر باشد ولی بازی او در حد توان‌اش نیست و بازی تکراری از جنس کارهای قبلی به خصوص در تلویزیون‌اش ارائه کرده است. گویی تمامی کارگردانان و بازیگران سرشناس در این جشنواره همگی قصد داشتند کارهای سطحی خود را ارائه دهند. نکته‌ای که نمی‌توان در مورد طبقه حساس انکار کرد این است که فیلم در اکران عمومی موفق تر از فیلم‌های دیگر قطعا عمل خواهد کرد.
