معرفی مهمترین فیلم‌های حاضر در برلیناله‌ی 2017
- توضیحات
- نوشته شده توسط تحریریه آکادمی هنر
- دسته: جشنواره برلین
- منتشر شده در 1395-11-29 10:28
«طرف دیگر امید»: کوریسماکی و مهاجر سوری
آکی کوریسماکی- ستایش شده‌ترین فیلمساز شرکت کننده در بخش مسابقه برلین امسال- در «طرف دیگر امید» (The Other Side of Hope) به شکلی در ادامه فیلم قبلی- لوآور- باز به دنیای مهاجران و آدم‌های تنهایی می‌پردازد که در سرزمین‌های دیگری در پی آرامش هستند؛ این بار قهرمان فیلم مردی اهل سوریه است که در فرار از جنگ به طرز غیرقانونی به فنلاند می‌رسد.
فیلم کوریسماکی در فضا و پرداخت طبق معمول امضای خاص این فیلمساز را با خود به همراه دارد: از دوربینی با فاصله که نظاره‌گر شخصیت‌هایی است سرد و غریب- شاید به شدت شبیه خود فیلمساز- و با طنزی منحصر به فرد تنهایی انسان و مفهوم محبت و دوست داشتن را با زبانی بسیار دلنشین با تماشاگر قسمت می‌کند: این بار فیلمی بسیار به روز درباره یک معضل جنجالی این روزهای اروپا درباره مهاجران سوری که در آن طبق معمول فیلم‌های کوریسماکی مفاهیم انسانی بر قوانین دست و پا گیر زاده بشر پیروز می‌شوند و دنیای دوست داشتنی‌ای خلق می‌شود که جدا از واقعیت تلخ جاری زندگی بشر قرار می‌گیرد- و مگر کار هنرمند بنای یک دنیای تازه نیست؟
«شام» : پنهان واقعیت توسط یک سیاستمدار؟
«شام» (The Dinner) فیلمی است از اورن مورمن، درباره اعلام واقعیتی تلخ یا پنهان آن توسط یک سیاستمدار. یک عضو کنگره آمریکا(ریچارد گیر) برادرش و همسر او را به شام دعوت می‌کند و رفته رفته می‌فهمیم که دلیل این دعوت صحبت بر سر جنایتی است که پسران نوجوان آن‌ها مرتکب شده‌اند.
فیلم کمی دیر شکل می‌گیرد و می‌تواند مخاطب را در نیم ساعت اول خسته و نومید کند، اما رفته رفته تماشاگر با حوصله با دنیای جذابی روبرو می‌شود که سر یک میز شام در دیالوگ‌هایی به شدت حساب شده در بین چهار شخصیت اصلی تکامل می‌یابد و مسائل اجتماعی و سیاسی را به فلسفه و اخلاق پیوند می‌زند.
«رد پا»: انسان یا حیوان؟
"رد پا"(Spoor) فیلم تازه اگنسکا هالند- یکی از ستایش شده‌ترین فیلمسازان لهستان- از غریب‌ترین فیلم‌های اوست: حکایت پیرزن تنهایی در یک روستای دورافتاده که شدیداًعلاقه مند به حیوانات به نظر می‌رسد و معمای فیلم با قتل‌های سریالی شکارچیان غیرقانونی شکل می‌گیرد.
فیلم هالند این قابلیت را دارد که شخصیت‌های مثبت و منفی را به شکلی غریبی با هم ترکیب کند، آنقدر که تمیز دادن آن‌ها از هم غیرممکن می‌شود و در نهایت تماشاگر حس مبهم و گنگی درباره شخصیت اصلی فیلم پیدا می‌کند؛ با پایانی غافلگیر کننده.
«در جسم و روح»: وقتی از عشق حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم؟
«در جسم و روح» (On Body and Soul) فیلم جمع و جور و دیدنی فیلمساز مجاری، ایلدیکو انیدی، یکی از بخت‌های اصلی جوایز جشنواره است: یک فیلم شاعرانه درباره زندگی و عشق که در یک فضای بسیار سرد و بافاصله شکل می‌گیرد: یک زن و مرد که به تازگی با هم همکار شده‌اند، هر دو هر شب خواب یکسانی می‌بینند؛ این که گوزن نر و ماده شده‌اند!
این قصه غریب سرآغاز روایتی است غریب تر که با دوربین بافاصله و شخصیت‌هایی در واقع به شدت غیرطبیعی- یا حتی غیر قابل باور- شکل می‌گیرد و دنیا و روابطی بنا می‌کند که ظاهراً قابل درگیر شدن نیست، اما همین جهان سرد رفته رفته آنقدر گرم- و طبیعی- به نظر می‌رسد که همه شخصیت‌ها و وقایع غیرمعمول آن را باور می‌کنیم و به شدت با آن‌ها همراه می‌شویم تا در انتها- در مرز میان زندگی و مرگ؛ جایی که رگ‌های بریده دست زن، دست از کار افتاده مرد را به یاد می‌آورد- عشق و زندگی پیروز می‌شود.
«بازگشت به مونتاک»: در جست و جوی زمان از دست رفته
فولکر شلوندورف فیلمساز کهنه کار آلمانی، در بازگشت به مونتاک (Return to Montauk) سعی دارد در قالب روایت داستان یک نویسنده که پس از سال‌ها به نیویورک بازگشته و عشق سال‌های دورش را به عنوان فرصتی از دست رفته می‌بیند، کنکاشی در مفهوم گذشته و رابطه و تاثیر آن در زمان حال داشته باشد.
آدم‌های میانسال داستان باورپذیرند، اما میانه فیلم- زمان ملاقات و سفر دو نفره- دیالوگ‌ها و فضا به شدت خسته کننده می‌شود و شروع جذاب فیلم را به یک فرصت از دست رفته بدل می‌کند.
«مهمانی»: سبکی تحمل ناپذیر هستی
«مهمانی» (The Party) تازه‌ترین فیلم سالی پاتر فیلمی است به شدت انگلیسی با حس طنز خاص مشهور این کشور که شاید درک ظرافت‌های آن در زیرنویسی به زبان دیگر ممکن نباشد و به همین جهت این فیلم دیدنی آنچنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفت: خانم سیاستمداری برای جشن گرفتن موفقیت‌اش چند دوست را برای مهمانی دعوت کرده، اما شوهرش ناگهان اعلام می‌کند که به زودی می‌میرد. این آغاز یک روایت پیچیده از عشق‌ها و ناکامی‌ها و روابطی است که هر لحظه رازی در دل دارد و زخمی را می‌گشاید.
در کنار بازی‌های درخشان، تصاویر سیاه و سفید به شدت حساب شده خیلی زود تماشاگر را در داخل دنیایی شریک می‌کند که تنها در محیط بسته محدود این خانه شکل می‌گیرد اما لایه‌های مختلف آن از این محیط کوچک بسیار فراتر می‌رود و از جامعه امروز بریتانیا تا مفهوم عشق و سکس و خیانت را می‌کاود.
