سینمایی ابلق، به کارگردانی نرگس آبیار و تهیه کنندگی محمد حسین قاسمی در سال ۱۳۹۹ مرکز توجه این روزها است. محوریت فیلم در مورد زنی به نام راحله (با بازی الناز شاکردوست) است که به همراه همسرش علی (با بازی هوتن شکیبا) در حاشیه شهری بزرگ زندگی ‌می‌کنند. راحله در فضایی خفه و ضد زن، قربانی تعرض یکی از اقوامش به نام جلال (با بازی بهرام رادان) می‌شود.

فیلم «تا استخوان» (To the Bone) محصول سال ۲۰۱۷ میلادی، به کارگردانی «مارتی نوکسون» در زمرۀ فیلم‌هایی است که سعی در نمایش یکی از اختلالات حوزۀ اعصاب و روان دارد. تا استخوان روایتی است از پستی و بلندی زندگی نوجوانانی که درگیر با اختلال «انورکسیا» یا «بی‌اشتهایی عصبی» بوده و در یک مرکز درمانی بستری هستند. علی‌رغم تلاش نه چندان موفق کارگردان برای جذب مخاطب حضور «کیانو‌ ریوز» بین بازیگران، شبیه به ویترینی گیرا برای فیلم عمل کرده و باعث‌ می‌شود مخاطب ریتم‌ کند فیلم را تاب بیاورد. با این حال در این نوشته تمرکز بر تحلیل روانشناختی روایت به دور از نکات فنی و سینمایی فیلم است.

اگر عمری به زندانم کشیدی                 رها کن دیگرم این یک نفس را
به لب‌هایم مزن قفل خموشی                   که من باید بگویم راز خود را
به گوش مردم عالم رسانم                           طنین آتشین آواز خود را
                                                                   فروغ فرخزاد

در اوج جنبش زنان در جایی با بهره‌گیری از نظریات کارن هورنای روان‌کاو قرن 19، نوشته شد: «زنان امروزی بین دلپذیر کردن خود برای مردان و دنبال کردن اهدافشان گیرکرده‌اند، این هدف‌های متضاد رفتار متناقضی را ایجاد می‌کنند: اغواگری در برابر پرخاشگری، تمکین در برابر جاه‌طلبی؛ زنان امروزی بین عشق و کار گیرکرده‌اند و درنتیجه در هر دو ناخشنودند.» این تعارض زنانه مفهومی است که به‌خوبی در مجموعه نقاشی‌های اخیر سایه ابراهیمی، دیده می‌شود. «گالری اکنون» از تاریخ هفتم تا هیجدهم آبان ماه 1395، میزبان بیش از بیست تابلو نقاشی از آثار این هنرمند بود. به‌غیراز یک اثر دو لَتی (دو قسمتی) که بر روی بوم اجرا شده بود، بقیه آثار با تکنیک رنگ‌روغن و رنگ‌پلاستیک بر روی کاغذ با مایه‌هایی زنانه اجرا شده بودند. گرایش‌های روان و رنجور مطرح‌شده در نظریه کارن هورنای، در نقاشی‌های سایه ابراهیمی نیز دیده می‌شود که شاید این شباهت بی‌ارتباط با یکسانی جنسیت این دو و تأثیرات فرهنگ بر جنس زن نباشد.

پرسونا (Persona) به معنی «قاب» و «ماسک» نقابی است که بازیگران یونان باستان هنگام اجرای نمایش بر چهره می‌زدند. پرسونا، تلویحاً به وجه تمایز هر بازیگر از دیگر بازیگران اشاره داشته است. لذا مفهوم شخصیت (Personality) نیز که از ریشۀ لاتین پرسونا گرفته شده است به خصوصیات و ویژگی‌هایی اعم از اندیشه، احساسات، ادراک و طرز فکر اطلاق می‌شود که معرف نحوۀ حضور فرد در محیط بیرونی و اجتماع است.

آدمی در آینه روابط بین فردی سالم به دور از قضاوت و سرزنش متوجه عیوب و کاستی‌هایش شده و از پیشروی در مسیر معاشرت رشد می‌کند. رسانه نیز در بهترین حالت شبیه به همین رابطه عمل می‌کند؛ انتقاد نرم و سازنده از تابو‌ها، کمک به پذیرش تفاوت‌ها در کنار تلاش برای رشد اذهان منعطف. مجموعۀ تلوزیونی «هم‌گناه» در اسفند ۹۸ به نویسندگی محسن کیایی، علی کوچکی و کارگردانی و تهیه کنندگی «مصطفی کیایی» در شبکۀ خانگی انتشار یافت.