تحلیلی فلسفی-جامعه شناختی بر فیلم «بوکه» Bokeh

پیش از هر چیز، به تشریح عنوان فیلم می‌پردازیم. عنوان فیلم بار معنایی عمیقی را یدک می‌کشد؛ بنابراین ابتدا، به توصیف مختصری از این واژه می‌پردازیم. بوکه افکتی مات یا شکل هنری و زیباشناسانه برای عکاسی است که در نواحی خارج از فوکوس تصویر ایجاد می‌شود. بوکه از محبوب‌ترین موضوعات در عکاسی است. دلیل اینکه چرا این‌قدر، بوکه موردتوجه قرارگرفته، این است که به عکس‌ها جذابیت بصری می‌بخشد و ما را وادار می‌کند تا روی یک ناحیه خاص از تصویر تمرکز کنیم. کلمه بوکه از زبان ژاپنی وارد فرهنگ عکاسی شده و معنای اصلی آن Blur یا همان تاری است. این تاری و عمق کم دید باعث می‌شود تا عکس را با تمرکز بیشتری ببینیم. درواقع قاب هایی ایجاد می‌کند تا تصویر را از زوایای مختلف درون این قاب ها ببینیم. به عبارتی تاری و محوی پس‌زمینه در یک عکس باعث تمرکز بیشتر بر یک نقطه می‌شود. بوکه از طریق لنزهای دوربین، تصاویری را ارائه می‌کند که نوعی تضاد و اختلاف پس‌زمینه و نقطه مرکزی و اصلی را ایجاد می‌کند. درواقع به‌واسطه وجود یک بوکه خوب در عکس و عکاسی است که مرکز-پیرامون و اختلاف این دو مطرح می‌شود. به نظر می‌رسد که خود فیلم «بوکه» را می‌توان در یک بوکه تعریف کرد. به عبارتی، خود فیلم و داستان فیلم یک بوکه را معرفی می‌کند. جنبه تخیل گونه فیلم درواقع بیانگر تاری پس‌زمینه وزندگی زوج جوان در این تاری، نقطه تمرکز فیلم است. بوکه نوشته جفری ارث وین و کارگردانی اندرو سالیوان است.