ترنس مالیک پس از سال‌ها در یک نشست مطبوعاتی شرکت کرد!

ترنس مالیک که با شماری از بزرگ‌ترین ستاره‌های هالیوود نشست و برخاست دارد و می‌داند که جشنواره‌ای نیست که پذیرای او نباشد، تا امروز تا جایی که توانسته است از هر چیزی شبیه روزنامه‌نگاران و نشست‌های مطبوعاتی پرهیز کرده است. او دهه‌هاست که تن به یک گفت‌وگوی رسمی نداده و فقط در سال‌های اخیر به نشست‌های پرسش‌وپاسخ علاقه نشان داده است؛ و پاییز گذشته در سینماتکی در نیوجرسی حاضر شد تا درباره «سفر به ایتالیا»ی روبرتو روسلینی صحبت کند یا این‌که همین چند وقت پیش به سالن نمایش فیلمی در لس‌آنجلس رفت تا با ورنر هرتسوگ گپی بزند.

با این وجود، مالیک در آخرهفته‌ی گذشته به جشنواره فیلم SXSW رفت تا در گفت‌وگویی پس از اولین نمایش فیلم جدیدش «غزل به غزل» حاضر شود و یک بار دیگر با خروج از لاک انزوای مطبوعاتی‌اش خبرساز شود. در این گفت‌وگو مایکل فاسبندر هم به مالیک ملحق شد و ریچارد لینکلیتر هم جلسه را اداره کرد. مالیک در این گفت‌وگوی سی‌دقیقه‌ای که فایل ویدئویی آن در فضای مجازی پخش شده است، از روال فیلم‌سازی‌اش گفته و جزییات جالبی را درباره «غزل به غزل» برملا کرده است.

ظهور فیلم‌سازی دیجیتال فرصت‌های بیش‌تری را برای مالیک به وجود آورده است و او در خصوص اولین نسخه از «غزل به غزل» گفت که به قدری بلند بود که می‌توانست برای خودش یک پروژه‌ی تلویزیونی باشد: «شما این روزها با دوربین‌های جدید به‌سرعت می‌توانید انبوهی از تصاویر را ثبت و ضبط کنید. اولین نسخه‌ی ما از این فیلم، هشت ساعت زمان داشت. به همین خاطر زمان زیادی برد تا بتوانیم به نسخه‌ی فعلی برسیم.»

مالیک در ادامه پیرامون رویکردش به این پروژه‌ی بدون استوری‌برد و بعضی از دیگر پیش‌بینی‌های مربوط به آثار سینمایی قبلی‌اش چنین توضیح داد: «اگر تلاش کنید به وقوع اتفاق‌ها کمک کنید و خودتان آن‌ها را رقم بزنید، آن وقت همه چیز اهدایی و رسمی به نظر می‌رسند. کنش‌ها شکلی تعمدی و شاید تصنعی به خود می‌گیرند و به نوعی همه چیز مثل تئاتر احساس می‌شود که البته به جای خودش هنر شگفت‌انگیزی است. اما هیچ کس نمی‌خواهد فیلمی بسازد که مثل تئاتر به نظر برسد.»

بی‌تردید کل این گفت‌وگوی ویدئویی شنیدنی و جالب توجه است و چه کسی می‌داند که مالیک دفعه‌ی بعد چه زمانی و در کجا سروکله‌اش پیدا خواهد شد و این طور پای گفت‌وگویی خواهد نشست.