«دریای آوانگان» در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران

«دریای آونگان» عنوان نمایشگاهی ا‌ست که این روزها در موزه هنرهای معاصر تهران، در همکاری‌ با بنیاد هنری "برجیل" امارات متحده عربی برگزار شده است. در این نمایشگاه آثار مدرن نقاشی هنرمندان عرب و ایران در یک دوره تاریخی یعنی در فاصله سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۹۰ به نمایش گذاشته شده است.

آثاری از هنرمندان سعودی، اماراتی و فلسطینی و در کنار بیش از چهل اثر از هنرمندان ایرانی مانند پرویز کلانتری، آیدین آغداشلو، مرتضی ممیز، فریده لاشایی، بهمن محصص، پرویز تناولی، محمد احصایی، حسین زنده‌رودی و ایران درودی در این نمایشگاه دیده می‌شود. با آنکه آثار نقاشان ایرانی به وفور در حراجی‌ها و گالری‌های کشورهای عربی، عرضه و نمایش داده می‌شوند، این نخستین بار است که آثار هنرمندان تجسمی عرب در ایران به این وسعت به نمایش گذاشته می‌شود.

یکی از مسئولان نمایشگاه در موزه هنرهای معاصردر مصاحبه‌ای با اصحاب رسانه گفت: "برگزاری نمایشگاه از آثار هنرمندان ایرانی و خارجی از دستور کارهای موزه هنرهای معاصر است. ما در سال‌های گذشته آثاری از هنرمندان کشورهایی چون فرانسه، آلمان و بلژیک را در موزه به نمایش گذاشته‌ایم. اما نمایش آثار هنرمندان کشورهای عربی، اتفاقی تازه است."

او همچنین هدف از برگزاری این نمایشگاه را فراهم آوردن بستری برای مقایسه تطبیقی این آثار و شناسایی بیشتر هنر منطقه و آشتی فرهنگی عنوان کرد. به گفته وی این نمایشگاه تا کنون مورد استقبال بازدیدکنندگان ایرانی و خارجی، همچنین هنرمندان، به ویژه دانشجویان رشته های هنر قرار گرفته و باب بحث و گفتگو درباره این موضوع را در میان علاقمندان آکادمیک هنر گشوده است. این مسئول همچنین اضافه کرد "ما محدودیتی برای نمایش آثار نداریم و هنرمندانی که آثارشان ویژگی موزه‌ای بودن داشته باشد مورد استقبال موزه قرار می‌گیرند." 

او همچنین درباره روند انتخاب آثار گفت: "کارهای عرب توسط کریم سلطان، کیوریتور عرب انتخاب شده و آثار ایرانی را غلامرضا نامی، دبیر هنری موزه انتخاب کرده است." موضوع انتقال مرکزیت تولید هنر از ایران به خارج از کشور و کوچ مجموعه‌داران و خریداران ایرانی آثار هنری به کشورهای دیگر همچون دوبی و ابوظبی چند سالی ا‌ست باعث دل‌نگرانی و تبدیل به بحثی آسیب‌شناسانه میان اهالی هنرهای تجسمی شده است. این روند به ویژه در دوران هشت ساله دولت محمود احمدی نژاد و رکود فعالیت مستمر هنرمندان در ایران به اوج خود رسید. در همین زمان بود که امکان برگزاری حراج بزرگ کریستی، که مدیران آن در ابتدا نظر به تاسیس شعبه خاورمیانه این حراج در ایران داشتند،به طور قطع منتفی شد.