روایتی انسانی از زندگی‎های موازی / نگاهی به فیلم آینه‎های روبرو

فیلم آینه‎های روبرو ساخته‎ی نگار آذربایجانی با تهیه کنندگی فرشته طائرپور که اکران آن در سینمای سپیده به صورت نیم بها ادامه دارد،

در بیش از شصت جشنواره مختلف جهانی حضور داشته و نزدیک به بیست جایزه از جشنواره‎های مختلف بین‎المللی دریافت کرده است؛

 

از جمله می‎توان به دو جایزه از جشنواره آتلانتا، جایزه بهترین فیلم اول جشنواره فیلم فیلادلفیا، جایزه بهترین فیلم داستانی از جشنواره واشنگتن، جایزه فیلم منتخب تماشاگران جشنواره سیاتل و جایزه بهترین فیلم بلند از داوران فریم لاین در سانفرانسیسکو اشاره کرد.

خلاصه داستان فیلم بر این بنیان قرار گرفته است که رعنا (غزل شاکری) و آدینه (شایسته ایرانی) از دو موقعیت متفاوت طبقاتی و به تبع آن فرهنگی و اجتماعی، بر اثر حادثه‎ای با هم مواجه می‎شوند. رعنا زنی سنتی است که به دلیل زندانی شدن همسرش صادق (صابر ابر) و به خاطر نیاز مالی مخفیانه مسافرکشی می‎کند با آدینه به عنوان انسانی ترنس سکسشوال که پدرش قصد دارد او را وادار به ازدواج کند و از خانه خود فرار کرده روبه‎رو می‎شود. همراهی این دو شخصیت، طرح فیلمنامه آینه‎های روبرو است که زندگی متفاوت آن‎ها را به طور موازی و در امتداد هم روایت می‎کند.

رعنا شخصیتی است که از محدودیت خروج می‎کند و به مرور وارد ماجراهایی متضاد می‎شود و دست به انتخاب می‎زند. انتخابی که توسط لایه‎های مردسالارانه اصول خانواده سنتی از او گرفته شده است. سادگی بارز شخصیت رعنا کلید تضاد او با آدینه است. تضاد دو شخصیت اصلی فیلم با درون خود و دیگری با احساسی متقابل وانسانی همراه می‎شود و در این فرآیند دیالکتیکی، هرکدام به موجودی که قبلاً با آن فاصله داشته‎اند نزدیک می‎شوند. واکنش اولیه رعنا در سکانس ماشین وقتی که به آدینه می گوید ترنس سکشوال است، با خشونت همراه بوده اما در ادامه به موازات شناخت بیش تری که نسبت به آدینه پیدا می‎کند، رفاقتانه است.

در فیلم حضور کاراکترهای مختلف در تاکسی و مواجهه آن ها با رعنا به عنوان بستری برای تعریف شخصیت وی مورد استفاده قرار می گیرد. هم‎چنین بازی بازیگرانی چون هنگامه قاضیانی و صابر ابر در صحنه های کوتاه از فیلم، اثبات این نظریه است که بازی در نقش‎های بسیار کوتاه، سخت بوده و بازیگری حرفه ای و توانمند را می‎طلبد تا در عین کوتاهی نقش، بتواند تأثیرگذار باشد. چنان که همایون ارشادی و نیما شاهرخ شاهی نیز بازی‎های متفاوت و باورپذیری را در کنار مریم بوبانی، صفا آقاجانی، رابعه اسکویی و سارا بهرامی ارائه داده‎اند. در عین حال نقاط مستتری در فیلم وجود دارد که به آینه‎های روبرو به عنوان فیلمی قابل تأمل کمک کرده است؛ مثل موسیقی فردین خلعتبری، فیلمبرداری تورج منصوری، تدوین سپیده عبدالوهاب.

فیلم آینه‎های روبرو در ژانر ملودرام اجتماعی قرار می‎گیرد و نگاهی انسانی به مقوله ترنس سکسشوالیته دارد و نگار آذربایجانی با دیدگاهی فمینیستی مشکلات زندگی دو شخصیت اصلی فیلم را به جامعه تعمیم می‎دهد و شکل درستی از سینمای رئالیستی و واقع گرا را تصویر می‎کند. در آینه‎های روبرو قصه فیلم  که شخصیت محور است، فرم را تعریف می‎کند و با تیپ سازی خوب کاراکترها و دکوپاژ ساده به درک تماشاگران از مسائل مطرح شده تأثیر می‎گذارد و پذیرش آن توسط قشرهای مختلف اجتماعی را در بر دارد و آن ها را به اندیشیدن پیرامون موضوعی تابو شکن که هیچ‎گاه کهنه نمی‎شود، وا می‎دارد. در کل فیلم آینه‎های روبرو از پس موضوعی که مطرح کرده است بر آمده و به درستی قصه خود را که منظم جلو می‎رود، روایت می‎کند.