آثاری از جف کونز در موزه اشمولین به نمایش درآمده است. ابرستاره‌ای از اجناس رده خارج که گزاف و بسیار گران بهاست در یکی از قدیمی‌تری گالری ها در نزد عامه به نمایش در آمده و مخاطبان را با قیمت 12.25 میلیون پوندی خود شوکه می‌کند. اینجا آثار او که ابژه‌های غول آسا هستند ردیف شده‌اند. اغلب آن‌ها از استیل آینه‌ای شکل بسیار براق تشکیل شده‌اند که می‌توان به بانی‌ها و بالرین‌ها، بچه خوک و بالن‌ها در جنس طلا و نقره یا فلزات گران‌بهای درخشان اشاره کرد که آن ها چشمان شما را به خود معطوف خواهند کرد. بازتاب این نمایشگاه محلی برای سرگرمی و تفریح است که چشمان شما را سیر خواهد کرد اما در مورد ذهن‌تان چی؟ حرفی برای گفتن دارند؟

درست زمانی که فکر می‌کردیم نقش آفرینی بهتری برای الیویا کولمن –از سریال تاج- وجود ندارد و او یک استاندارد بالاتری را در نقش ملکه آن رو به زوال رفته به ما در کمدی سیاه نامأنوس قرن هجدهمی با انرژی خشن و وصف ناپذیر با تمام اکسسوری، کلاه گیس و سر و صداها و جیغ‌های عجیبش نشان می‌دهد. «مورد علاقه» بر اساس یک داستان واقعی از سارا چرچیل دوشس مارلبورو (با بازی ریچل وایز) و خدمتکار او ابیگل هیل با بازی (با بازی اما استون) است که با ملکه «آن» با بازی اولیویا کلمن وارد بازی‌های نیرنگ‌آمیزی از یک مثلث سیاسی-جنسی می‌شوند تا شخص مورد علاقه پادشاه شوند. دو طرف اول ماجرا (دوئل کننده) با بازی ریچل وایز و اما استون آن هم با لهجه فوق العاده بریتانیایی بازی شده است.

بر اساس شعر مشهوری از فیلیپ لارکین "رابطه جنسی در 1963 شروع شد" به نظر می‌رسد سخت می‌شود تصور کرد اتفاق افتادن فیلم جدید دومنیک کوک مثل رمان یان مک اوان که بر اساس آن ساخته شده است؛ نزدیک به یک سال پیش اتفاق افتاده است.

فلورنس پونتینگ (شیرشا رونان) و ادوارد میهو (بیلی هولی) زوج بریتانیایی هستند که سعی دارند مراسم ازدواج خود را در یک هتل ساحلی پشت سر بگذارند، آن‌ها هر دو باکره هستند؛ اما مشکلی که در این بین وجود دارد مرتبط به بی‌تجربگی آن‌ها در مواجهه با احساسات و هوس‌هایشان و به اشتراک گذاشتن حرف‌های خود از این احساسات است. معنی شعر لارکین چنین نبود که هیچ کس پیش از آنوس میرابلس (عنوان شعر لارکین) به رختخواب نرفته بود؛ بلکه به این معنا بود که صحبت کردن در مورد میل‌ها و هوس‌ها در دهه‌های گذشته امر عادی شده است که پیش از آن با یک شرم و حیا از آن صحبت می‌شده و احساسات ناشناخته بوده است.

داستان کم حجم پاول پاولیکوسکی چگونه استادانه روایت می‌شود. او با فاصله‌ای پنج ساله بار دیگر به کن بازگشته (فیلم پیشین پاولیکوسکی «آیدا» بود که در سال 2013 در تورنتو همه را شگفت زده کرد و دو سال در جوایز مختلف ارج نهاده می‌شد) و عنوان فیلم او «جنگ سرد» به شدت خودنمایی می¬کند. در حقیقت اگر چیزی در فیلم این کارگردان لهستانی وجود داشته باشد که شاید ما هرگز نخواهیم آن را تجربه کنیم و بسیار رنجش آور است؛ زمان است. روزها و شب ها به کندی می گذرد، مانند رد کردن یک سوزن از شیارهای یک خاطره، خاطره ای از  یک کتک کاری جنگ سرد ... (ظاهرا بر اساس رابطه‌ی پدر و مادرش،  به واقع خاطره‌ای از  کتک کاری آن‌ها) «جنگ سرد» یک عاشقانه شیرین است که ما را به میان چهار کشور تقریبا در طول یک دهه و نیم می‌برد. این 84 دقیقه طولانی است.

ریدلی اسکات که در سال‌های اخیر افت شدیدی کرده بود، به مرز ساخت فیلم‌های بسیار ضعیفی چون یک مشت دروغ و اکسدوس: خدایان و پادشاهان رسید. کارگردان آثار مهمی چون بیگانه، بلید رانر، تلما و لوییز و گلادیاتور دیگر آن فیلمساز همیشگی نبود تا این‌که یک داستان پرفروش و نبوغ خودش همه چیز را در ذهن دوستدارانش عوض کرد. مریخی بر اساس داستانی از اندی ویر که از کتاب‌های پرفروش سال 2014 بود، ساخته شد. این فیلم چند بُعد را در دل خود گنجانده است. باورپذیری سفر به مریخ، توجه بیشتر به علم و از همه مهمتر امید و ایمان که در این نوشته پس از معرفی داستان فیلم، آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.

انسان موجودی بسیار پیچیده و دارای توانمندی‎های بسیاری است. از این رو می‎تواند کارهای خارق‎العاده‎ای انجام دهد.

اولین موردی که در میامی وایس جلب توجه می‎کند، یک داستان تکراری است. داستان خلافکاران و پلیسی که به دنبال آن‎هاست و این را هم اضافه کنیم که میامی وایس نام سریالی بسیار مشهوری در دهه‎ی 1980 بود که مایکل مان فیلمش را با اقتباس از درونمایه اصلی آن ساخته است. در این فیلم حتی آنتونی یرکوویچ از نویسندگان اصلی سریال نیز با مان همکاری داشته است. وقتی از مایکل مان صحبت می‎شود کارگردانی او از موضوعات و ایدئولوژی بسیار جلوتر هستند. شما در سینمای مان به دنبال مفاهیم و معناها نمی‎گردید خود را غرق در سینما و لذت می‎کنید. شاید بتوانیم کریستوفر نولان را در سری بتمن دنباله‎رو مان بدانیم.

سینمای ترسناک دهه‎ی 1970 را بهترین دوران این سینما لقب داده‎اند و آن‎چه باید از فیلم‎های محبوبمان انتخاب می‎کردیم، سینمای وحشت یا فیلم‎های آن در سه دهه بعد بود. من با توجه به علاقه‎ام باید بگویم به سراغ یکی از بهترین‎های دهه رفتم که ادای دینی به فیلمی به همین نام ساخته وس کریون است. خانه‎ی سمت چپ The Last House on the Left در سال 1972 توسط وس کریون یکی از بهترین کارگردانان تاریخ سینمای وحشت ساخته شده است و در سینمای اکسپلویتیشن به دوباره‎سازی این فیلم‎ها ماک‎باستر می‎گویند. بازسازی یک فیلم از دهه‎ی 1970 بسیار جذاب است همان‎گونه که راب زامبی سراغ هالووین کارپنتر رفت اما دنیس ایلیادیس را می‎توان موفق‎ترین فرد در این سری انبوه ماک‎باسترها لقب داد.