همزمان با نامگذاری سالن «دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی» در تماشاخانه‌ی «ایرانشهر» و رونمایی تندیس ایشان اعلام شد که رشته دکترای پژوهش تئاتر به نام این استاد در دانشکده هنر و معماری راه‌اندازی می‌شود.
به گزارش بخش تئاتر آکادمی هنر، در مراسمی که شامگاه شنبه 29 تیرماه در تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد، جمعی از هنرمندان تئاتر گردهم آمدند تا در نامگذاری سالن شماره یک تماشاخانه‎ی «ایرانشهر»‎‎ با نام دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی حظور داشته باشند. این مراسم از ساعت 20:30 به صرف افطار در کافه گالری ایرانشهر آغاز شد. پس از صرف افطار نکوداشت با تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید در ساعت 21:30 دقیقه شروع شد.

اصغر فرهادی فیلمساز ایرانی با یک فیلم جذاب که در عین حال یک اثر کمی تصنعی به نظر می‌رسد به جشنواره کن آمده است. گذشته یک رابطه‌ی عاشقانه مثلثی میان ماری، احمد و سمیر است. ماری (با بازی برانیس بژو) در رابطه با شوهر ایرانی‌اش احمد (با بازی علی مصفا) که مدت زیادی جدا از او زندگی کرده، به مشکل خورده است و رابطه جدیدی را در مدت دور بودن با سمیر (با بازی طاها رحیم) آغاز کرده است.

جشنواره فیلم ترابیکا Tribeca Film Festival جشنواره‌ای است که در سال ۲۰۰۲ توسط رابرت دنیرو و جین رزنتال در واکنش به رویداد حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به برج‌های مرکز تجارت جهانی و به منظور همدردی با بازماندگان واقعه در محله ترایبکا منهتن بنیان گذاشته شد. این جشنواره پس از چند سال برگزاری و به‌ویژه در ششمین دوره آن تبدیل به جشنواره‌ای به نسبت معتبر و بین‌المللی شد. امسال ترابیکا سیزدهمین سال برگزاری خود را پشت سر می‌گذارد. به همین بهانه در یک مطلب سعی شده است ده فیلم مهم آن معرفی شود.

«ویتسک»

برگرفته از نمایشنامه گئورگ بوشنر

نویسنده، کارگردان و طراح صحنه: رضا ثروتی

تهیه کنندگان: مجید رحیمی جعفری از (مجموعه هنری آکادمی هنر) و آرمان جعفری از (خانه هنرهای شهری)

بازیگران: مرتضی اسماعیل کاشی، پانته‎آ پناهی‎ها، بابک حمیدیان/شهرام حقیقت دوست، مهدی کوشکی، ماکان اشگواری، اصغر پیران، آرمین هایراپتیان/آریا مظلوم زاده و حمیدرضا الله بخش/رضا سجادی

فیلم زندگی پای Life of Pi یک اثر معجزه آسا از داستان‎سرایی و نقطه تحولی در نگاه آنگ لی است. زندگی پای الهام گرفته از یکی از پرتیراژترین کتاب‎های جهان که خواننده‎های کثیری از آن پیش‎فرض‎هایی دارند که قابل تبدیل به مدیوم سینما نیست؛ البته فیلم یک موفقیت کامل در زمینه اقتباس و همچنین دستاورد ذهنی در زمینه خلق تصاویر است که می‎توانست نام کوتاه‎تر "زندگی" را نیز داشته باشد.

سینمای ایران رو به افول است و این را جشنواره‌ی فجر که آیینه تمام قد سینمایمان شده نشان می‌دهد. سال گذشته پس از دیدن فیلم‌های فجر همه دم از حال وخیم سینما می‌زدند کسی جدی نگرفت و باز هم باید بگوییم که سال بعدی نیز سال خوبی را سینما پشت سر نخواهد گذاشت.

جشنواره فیلم فجر در دو روز نخست هیچ برگ برنده‌ای نداشته است. فیلم خاصی نتوانسته نظر اغلب منتقدان را جلب کند. هیچ کس، هیچ کجا که بازیگران سرشناسی را داشت مخاطبان زیادی را به برج میلاد کشاند؛ اما فیلم با یک روایت غیر خطی نادرست حوصله همه را سر برد. سؤالی که ممکن است برای اغلب ما در کسوت خبرنگار و نویسنده جلب شود این است که چرا این همه بازیگر سرشناس باید در یک فیلم حتی در نقش‌های فرعی باشند و هیچ کارکرد خاصی نداشته باشند. چرا آتیلا پسیانی فقط 1دقیقه بیاید و اسلحه بفروشد و تمام. نقش رضا کیانیان آن‌قدر نقش کلیدی نبود که بازیگر دیگر آن را ایفا کند و ...